کتاب درنگي در نجف نگارنده در سرفصل هايي مانند «پيش از آغاز»، «وقتي براي تفکر»، «ديوانه ها آدم به آدم فرق دارند»، «لباس نوکري»، «در خانه مولا»، «اينجا کربلاست»، «صبحي در چاي خانه» سفر معنوي خود به کربلا را روايت کرده است. نگارنده با نثر صميمي، در معرفي کتاب آورده است: «اما کمي درباره کتاب. سعي کرده ام فارغ از اصول سفرنامه نويسي که چيز چنداني هم از آن نمي دانم، فقط روايتي روان و تصويري شفاف از لحظه لحظه حضورم در اين سفر معنوي به عنوان يک «زائر» و «خادم» ارائه کنم. اما خودم را در لحظات ثبت خاطرات و در فرآيند بازنويسي متن، به رعايت اصول ملزم کردم که برخي از آن ها عبارت اند از ثبت خاطرات «در لحظه»، توجه به عنصر «مشاهده» در ثبت و بازنويسي اطلاعات و تکيه بر آن، استفاده از نقشه راه ها و مکان ها در زمان بازنويسي متن، براي دوري از ارتکاب اشتباه در بيان اطلاعات مرتبط، تحقيق از منابع اينترنتي زمان بازنويسي، براي برخي توضيحات پانويس ها، به «مشاهده» به عنوان اصيل ترين و اصلي ترين عنصر در ثبت و بازنويسي خاطراتم باور داشتم و آن را با وجود نواقص احتمالي اش، اساس کارم قرار دادم.» جواد کلاته در تدوين کتاب از تعدادي عکس استفاده کرده است تا نوشته هايش در کنار تصاوير زنده بنمايد. گزيده اي از کتاب درنگي در نجف: تا ايستادم براي نماز، حسن يک ليوان آب آورد گذاشت کنارم. من به او گفته بودم تشنه هستم، اما نگفته بودم آب مي خواهم. حتي گفتم دفع? قبل به عمد آب نخورده ام. نمي دانم چرا اين کار را کرد! بعد از سلام نماز، رفتم ليوان آب را گذاشتم کنار خروجي بالاسر حضرت، زير جعبه مهرها. اما اين ماجراي تشنگي ها خيلي برايم عجيب شده بود. دفعه قبل نمي دانستم بايد چه کار کنم. کلي با خودم کلنجار رفتم و عاقبت تشنه از حرم حضرت عباس عليه السلام رفتم بيرون.