کتاب راهي به مجنون روايت زندگي شهيد سيد عباس جولايي است. سيد عباس جولايي بعد از پايان خدمت سربازي اش از اصفهان به تهران هجرت مي کند. او که به فوتبال علاقه بسياري دارد، در تست تمرين پرسپوليس شرکت مي کند و علي پروين مجوز حضور او را در تمرين پرسپوليس تيم صادر مي کند. اسدالله، برادر بزرگ عباس اما مخالف فعاليت جدي او در فوتبال و حضور در تيم پرسپوليس است. سيد عباس روزهاي انقلاب را در کنار برادرش سيد اسدالله که از اعضاي هيئت هاي مؤتلفه است و همچنين در کنار آيت الله لواساني به فعاليت هاي انقلابي سپري مي کند. او قبل از شروع جنگ وارد سپاه مي شود و با توجه به تجربياتش در کارهاي ساختماني و عمراني به مهندسي رزمي سپاه مي رود. نخستين زاغه هاي مهمات سپاه در غرب، توسط او ساخته مي شود. با تشکيل وزارت سپاه، مدير کل مهندسي استان تهران مي شود. گردان هايي که براي نصب پل خيبر تشکيل مي دهد، هسته نخستين تشکيلاتي مي شود که بعدها قرارگاه «صراط المستقيم» نام مي گيرد. مسئول نصب پل خيبر، بزرگترين پل تاکتيکي جهان مي شود. براي حضور مدام در جنگ، فرماندهي تيپ مهندسي رزمي کوثر را قبول مي کند. مسئول پشتيباني وزارت سپاه هم مي شود. محسن رفيق دوست، دوست، همکار و مسئول مستقيم او پس از شهادتش مي گويد: با رفتن سيدعباس جولايي، موتور وزارت سپاه خاموش شد.