وقتي خدا توبه کسي را بشنود کاري برايش انجام مي‏دهد که کسي نمي‏تواند باور کند. چه کسي فکر مي‏کرد، همان روزي که دماغ حميد را شکستم، حميد و مادرش، به خاطر شنيدن خبر سلامتي محمد، با شيريني به خانه ما بيايند و حميد نه‌تنها مرا در آغوش بگيرد، بلکه وقتي توي حياط تنها گيرم مي‌آورد فقط و فقط يک لگد بزند؟ چه کسي فکر مي‏کرد سعيد، به افتخار خبر سلامتي داداش محمد، همه ي بچه‌‏ها را به ساندويچي ببرد و به من و فرهاد و حميد و امين ساندويچ بدهد و تازه يکي هم براي خودش اضافه بخرد و آخر سر، به بهانه اينکه يادش رفته پول بياورد، فرشيد همه را به حساب خود من بنويسد؟! چه کسي باور مي‏کرد من واقعاً تصميم گرفته باشم ديگر دروغ نگويم و وقتي امين بپرسد چرا در اين مدت اين همه درباره فرهاد به او دروغ گفته‏ام و فرهاد روز قيامت روي پل صراط جلويم را خواهد گرفت، به جاي اينکه باز هم دروغ بگويم، با شوخي موضوع را منحرف کنم و بگويم هر کس جلويم را بگيرد او را از بالاي پل هُل مي‏دهم؟!