معرفي کتاب درباره طنز ابوالفضل حري، نويسنده اين کتاب در نخستين بخش آن، علل و انگيزه هاي خود از نگارش «درباره طنز» را توضيح مي دهد و اين کار را ناشي از مطالعه مقاله اي با عنوان «شوخ طبعي در قرآن» قلمداد مي کند. او با ترجمه اين مقاله در سال 1991، متوجه مفاهيمي با عنوان «شوخ طبعي» مي شود و تصميم مي گيرد نگاه تازه و نويني به طنز داشته باشد و سرانجام، اين کتاب آفريده مي شود. اين کتاب از يک سرآغاز و پنج فصل تشکيل شده است. در قسمت سرآغاز، در مورد اينکه چه عاملي باعث ترغيب نويسنده به تحقيق و تفحص در اين موضوع شده است، صحبت مي شود و پس از آن روند کار توضيح داده مي شود. نگارنده کتاب در فصل اول، واژگان معرف خنده را از سه فرهنگ دهخدا، معين، عميد و فرهنگ فارسي انگليسي حيم استخراج کرده، در ادامه سه زير مجموعه ژانر کمدي، طنز، هجو و هزل را مورد بررسي قرار داده است. فصل دوم، از رويکردهاي زبان شناختي به مقوله طنز و شگردهاي طنزپردازي بحث مي کند. فصل سوم مربوط به تعريف طنز پرخاشگر و انواع اين گونه طنزپردازي است. مؤلف در فصل چهارم، اصول و مباني ترجمه شوخ طبعي و مشکلات فراروي ترجمه طنز را بررسي مي کند و راهکارهايي براي حل مشکلات ترجمه ارائه مي دهد. فصل پاياني کتاب، جمع بندي و نتيجه گيري از مباحث پيشين است. در خاتمه، منابع کامل درباره طنز و طنزپردازي گنجانده شده است.