«فرزندان ايرانيم» خاطرات خود اميريان است؛ خاطره‌هايي از دوره آموزش زمان جنگ. او اين خاطرات را با زبان طنز نوشته؛ وقتي مي‌گوييم طنز يعني واقعاً طنز و نه هجو و نه هزل و نه هر چيز ديگري جز طنز. اميريان، همه آثارش را اين طور مي‌نويسد . او با استفاده از طنز کلام و موقعيت، تلخ‌ترين روايت‌ها را خواندني و جذاب مي‌کند و به ويژه در اين اثر، فضاي خشک و خشن جنگ را براي مخاطبان نوجوان خواندني و شيرين مي‌نمايد. خاطرات شيرين و خواندني يک بسيجي از دوران آموزشي در پادگان 21 حمزه سيدالشهدا و در زمان جنگ ايران و عراق، همان است که «فرزندان ايرانيم» نام گرفته است. اين کتاب براي ‏گروه سني نوجوانان و با زباني داستاني نوشته شده و در 60 فصل ‏متن و يک فصل نامه ‏ها تدوين شده است. شرح دوران کودکي، دستکاري شناسنامه براي اعزام به جبهه به علت‏ کمي سن، خاطرات تلخ و شيرين دوران آموزشي در کنار ديگر افراد اعزامي که اکثراً هم سن و سال وي بوده‏اند، خشم شب و دستپاچگي‏ بچه‏ ها و پديد آمدن لحظات به ياد ماندني، حضور در کلاس ‏هاي‏ عقيدتي، غافلگيري و خلع سلاح نگهبانان توسط مسئولين گروهان‌ها و درگيري با مسئولين توسط بچه‏ هاي آسايشگاه طي يک برنامه از پيش تعيين شده، تنبيه‏ ها و تشويق ‏ها و … محتواي اين خاطرات را در بر مي‏گيرد.