نماي نزديک:کتاب «گزارش به خاک هويزه»، ‌توسط سيدقاسم ياحسيني و بر اساس خاطرات سردار يونس شريفي تأليف شده است. اين کتاب به بررسي خاطرات دوره‌اي از جنگ مي‌پردازد که تاکنون کمتر کسي به آن اشاره کرده است و از اين رو مي‌تواند منبعي معتبر براي کشف زواياي پنهان جنگ تحميلي عليه ايران باشد. سيدقاسم ياحسيني، که عمده فعاليت او تاريخ‌نگاري مبارزات مردم ايران، به خصوص در دوران پيروزي انقلاب و دفاع مقدس است، در اين کتاب، داستان مردان و زناني را به تصوير مي‌کشد که با دست‌هاي خالي از مرزهاي ايران حفاظت کردند و از آنجا که «هويزه» يکي از اولين مناطقي است که مورد هجوم نيروهاي عراقي قرار گرفت اين کتاب سعي دارد از چگونگي شروع جنگ در هويزه و نقش مردم اين منطقه در دفاع از مرزهاي کشور اسلامي سخن بگويد. اين اثر همچنين از زبان گروهي از هم‌ميهنان عرب‌زبان اين مرزوبوم سخن مي‌گويد؛ مردماني که براي حراست از مرزهاي اين کشور از جان خود گذشتند و در دام خدعه دشمن براي تجزيه کشور نيفتادند. در بخش‌هاي آغازين کتاب، دوران کودکي و جواني سردار شريفي و همچنين تحولات منطقه در زمان وقوع انقلاب اسلامي ذکر شده است. ذکر دقيق جزئيات مربوط به چگونگي وقوع جنگ، ‌به‌خوبي فضاي حاکم بر هويزه و سوسنگرد را نمايش داده و گويي خواننده، ‌همچون اهالي منطقه، ناگهان خود را در ميدان خونين نبرد مي‌بيند. صحنه‌هاي نبرد به سرعت از مقابل ديدگان خواننده مي‌گذرد و او را تحت تأثير قرار مي‌دهد؛ ‌صحنه‌هايي مانند کشتار وحشيانه روستائيان توسط تانک‌هاي عراقي و جنگ و گريز سربازان سپاه با دشمن تا بيخ دندان مسلح. سردار شريفي که در روزهاي دفاع مقدس در کنار مردان بزرگي همچون شهيد حسين علم‌الهدي جنگيد، امروز با نقل خاطرات آن مردان بزرگ، در پي انتقال اين ميراث ارزشمند به نسل‌هاي بعد از خود است. او که همچون ساير جوانان منطقه هويزه و سوسنگرد به جنگ با دشمن شتافته بود، پس از شش ماه به دليل انفجار مين، ‌پاي خود را از دست مي‌دهد اما پس از آزادي هويزه، در پي يافتن همرزم و الگوي خود، علم‌الهدي، ‌بار ديگر به صحنه نبرد بازمي‌گردد و پيکر قهرمان خود را از زير خاک بيرون مي‌کشد. نماي دور: سيد قاسم ياحسيني (پژوهشگر و نويسنده کتاب): سال 1382 براي انجام پروژه‌اي به منطقه دشت آزادگان سفر کردم و از همه شهر‌ها و روستاهاي اين منطقه بازديد کرده و در خلال اين بازديد ديدم چه گوهر‌ها و گنج‌هايي آنجا نهفته است که اگر سفته نشود، ظلم بزرگي به تاريخ پرغرور ايران است. آنچه در طول هشت سال جنگ تحميلي گذشته است، تنها نمايي از تانک و توپ نيست، بلکه لايه‌هاي انساني آن است که مي‌تواند به عنوان الگويي فرهنگي مطرح شود. من عموماً در نوشته‌هايم سعي داشته‌ام به جايگاه و نقش واقعي زنان در اين دوران بپردازم چون ادبيات جنگ ما ساختاري مردسالارانه دارد حال آنکه در طول هشت سال جنگ تحميلي نيروهاي عراقي وارد خانه‌هاي مردم شده بودند و در اين شرايط زنان نيز در مقاومت‌هاي مردمي حضور داشتند که بخشي از فعاليت‌هاي اثرگذار آنان در کتاب «گزارش به خاک هويزه» بازتابانده شده است. از کتاب:ديدن رودخانه هويزه مرا دچار احساسات زيادي کرد. چند روزي بود که دشمن، هويزه را به اشغال خود درآورده بود و من از ديدن شهر و ديارم محروم شده بودم. مدتي بود با آب رودخانه هويزه مأنوس نشده بودم. آب‌هاي رودخانه مرا مي‌شناختند و من هم آن‌ها را خوب مي‌شناختم. نتوانستم بغض مانده در گلويم را نگه دارم و بي‌اختيار زدم زير گريه. مي‌دانستم آب‌ها از وسط هويزه عبور کرده‌اند و از ديارم خبر‌ها دارند. خبرهايي البته ناگوار و تلخ. صفحه ???