مولوي، يکي از بزرگ‌ترين شاعران و عارفان ايران است. نام اين شاعر بزرگ و معروف، محمّد، و لقب او، جلال‌الدين است. بعضي هم مولوي را به نام «مولانا» يا «ملّاي روم» مي‌شناسند. مولوي در سال 604 هجري قمري در شهر بلخ به دنيا آمد. در آن زمان، بلخ، يکي از شهرهاي خراسان بزرگ و جزو کشور ايران بود. پدر مولوي، بهاءالدين ولد نام داشت و در شهر بلخ زندگي مي‌کرد. او مردي عالم و دانشمند بود و شاگردان زيادي در کلاس‌هاي درس او شرکت مي‌کردند. وقتي مولوي به سن 12 سالگي رسيد، خانواده او براي زيارت خانه خدا، شهر بلخ را ترک کردند و همگي با هم بار سفر بستند تا به مکّه بروند. در بين راه، به شهر نيشابور رسيدند. در آن شهر، مولوي به ديدار عطّار، شاعر بزرگ ايراني، رفت و ساعت‌ها با او حرف زد. عطّار از مولوي خوشش آمد و فهميد که او پسر باهوش و بسيار زيرکي است. پس کتاب اسرارنامه خود را به مولوي هديه کرد و به پدر مولوي گفت: «اين پسر، در آينده، يکي از ستاره‌هاي شعر و عرفان ايران خواهد شد.» قصّه‌هايي که در اين کتاب جمع کرده‌ايم، همه از کتاب مثنوي است. مثنوي، يکي از شاه‌کارهاي شعر و ادبيّات فارسي است و قصّه‌ها و حکايت‌هاي زيادي در آن آمده است. ما براي آشنايي شما با اين کتاب بزرگ، بعضي از قصّه‌هاي آن را انتخاب کرده‌ايم و از شعر به زبان ساده برگردانده‌ايم تا شما راحت‌تر آن را بخوانيد و معني آن‌ها را بهتر بفهميد. دربار? کتاب مثنوي، هر چه بگوييم، کم است. فقط اين را بدانيد که تا امروز، بزرگان و دانشمندان زيادي دربار? کتاب مثنوي حرف زده‌اند و کتاب‌ها نوشته‌اند و مطالب آن را تفسير و تحليل کرده‌اند. استادان زيادي، سال‌ها کتاب مثنوي را در کلاس‌هاي درس خود براي شاگردان خود خوانده و مطالب آن را شرح داده‌اند؛ امّا اين کتاب بزرگ، آن طور که لازم است، در بين مردم ما شناخته نشده است. اميدواريم شما با خواندن اين چند قصّه، در آينده سراغ کتاب اصلي مثنوي برويد و از قصّه‌ها و حکايت‌هاي آن بخوانيد و در درياي معاني آن شنا کنيد.