کتاب «دا» را مي‌توان بهترين نمونه در اين راستا به شمار آورد که در واقع امروزه به مثابه يک نقطه عطف در تاريخ نشر کشور شناخته شده و کارکرد دارد. اين کتاب، خاطرات سيده‌زهرا حسيني از روزهاي آغازين جنگ تحميلي در دو شهر بصره و خرمشهر است و سال‌هاي محاصره? خرمشهر توسط نيروهاي عراقي محور مرکزي کتاب را تشکيل مي‌دهد. حسيني در آن زمان دختر هفده ساله‌اي بوده و گوشه‌اي از تاريخ جنگ را بازگو مي‌کند که غالباً به اشغال و فتح خرمشهر مربوط مي‌شود. حسيني در اين کتاب، خاطرات خود از روزهاي آغاز مقاومت و روزهاي پس از آن را با جزئي‌ترين موارد روايت مي‌کند تا آنجا که اين گونه جزيي‌نگري و بيان لحظه به لحظه وقايع باعث شده تا بسياري آن را رمان بنامند؛ حال آنکه اين کتاب سراسر مبتني بر رويدادهاي واقعي و خاطرات حقيقي سيده زهرا از آن روزهاست. راوي در آن روزها تنها 17 سال داشته و اهميت اين کتاب شايد در اين باشد که وقايع جنگ ما براي اولين بار از زاويه ديد يک دختر نوجوان روايت شده است؛ خاطراتي که راوي حدود 20 سال آن‌ها را درون سينه خود همچون يک راز حفظ کرد و حرفي از آن نزد. در اين کتاب ناگفته‌هايي از جنگ بيان شده که تاکنون کسي از آن‌ها حرف نزده است.