اين کتاب از مجموعه کتاب‌هاي «بانوي ماه» است که در آن خاطرات صديقه زماني، همسر شهيد عبدالرضا موسوي، فرمانده سپاه خرمشهر به صورت گفت‌وگو تنظيم شده است. اين کتاب در اصل بيانگر ارتباط صديقه زماني با شهيد موسوي قبل و بعد از انقلاب است که يک رابطه معلم و شاگردي بين اين دو تن برقرار بوده است. صديقه زماني در اين اثر از آشنايي‌اش با شهيد موسوي، فعاليت‌هاي سياسي وي، اخراج در قبل از انقلاب از دانشگاه اهواز، ازدواجش با وي و همچنين از روزهاي جنگ تحميلي مي‌گويد. اين کتاب به گفت‏و‏گو با صديقه زماني همسر سردار شهيد سيد عبدالرضا موسوي پرداخته و متن وصيت‌نامه شهيد موسوي نيز در کتاب موجود است. اين وصيت‌نامه که پنجشنبه 9 بهمن 1359 تنظيم شده، خطاب به صديقه زماني است. شهيد موسوي در اين وصيت‌نامه از خدا مي‌خواهد تا عشق به همسر و فرزند او را از انجام وظيفه‌اش دور نکند و آرزو مي‌کند که دوري‌اش هيچ کمبودي در زندگي خانواده‌اش به وجود نياورد. کتاب حجم کمي دارد و از آن کتاب‌هايي است که خواندنش زمان زيادي از ما نمي‌گيرد، اما در همين حجم کم سئوال و جواب‌هايي مطرح مي‌شود که جالب و تفکربرانگيز است. از بخش‌هاي شيرين کتاب مي‌توان به ازدواج شهيد موسوي و صديقه زماني اشاره کرد و همچنين بخش‌هايي که همسر شهيد درباره سادگي مراسم و آداب و رسوم ازدواجشان مطرح مي‌کند، خواندني است. يکي از ويژگي‌هاي شهيد موسوي که در ميدان جنگ هم بر همه ثابت شده بود، نيروي تحليل اين رزمنده خرمشهري است. اين موضوع در کتاب بررسي شده و همسر وي درباره آن به تفصيل سخن گفته‌ است. همچنن ماجراي خائن بودن بني‌صدر از نگاه اين شهيد والامقام، يکي از مقولاتي است که بررسي شده و نظرات شهيد موسوي درباره‌اش بيان شده است. شهيد موسوي کسي بوده که پا به پاي کساني چون شهيد محمد جهان‌آرا در کنار مردم براي حفظ خرمشهر جنگيده است، اما ناشناخته مانده و بسياري هنوز با شخصيت او به خوبي آشنا نيستند. از کتاب:پس از آزادي مي‌گفت که زندان براي انسان يک آينه است. ديگر آنجا کساني نيستند که تو را به حرکت در بياورند. بلکه هرکس مي‌ماند و مايه‌هاي دروني و اعتقاديش و به ميزاني که مايه‌هاي دروني و اعتقادي دارد، بيشتر پايدار مي‌ماند. در طول مدتي که در زندان بود ما نيز مي‌رفتيم و درباره همان کلاس شناخت و مطالعاتي که در اين زمينه کرده بوديم، به ما کتاب معرفي مي‌کرد. صفحه 14