تک‌آور گردان يکم: خاطرات ناوسروان اکبر پيرپور عنوان کتابي است که در حوزه‌ هنري استان بوشهر توليد شده است. اين کتاب را سيد قاسم حسيني در 272 صفحه نوشته و تدوين کرده و دفتر فرهنگ و مطالعات پايداري مراکز استاني حوزه‌هنري و انتشارات سوره مهر در سال 1397 به بازار کتاب فرستاده‌اند. «تک‌آور گردان يکم» ده فصل و آلبوم تصاوير و نمايه دارد. پنج فصل کتاب شامل سرگذشت راوي از کودکي تا تک‌آور شدن است. فصل‌هاي ششم و هفتم به فاصله سال‌هاي اوج‌گيري مبارزات انقلاب اسلامي تا جنگ تحميلي ارتش صدام عليه جمهوري اسلامي ايران و سرگذشت راوي در اين سال‌ها اختصاص دارد. فصل هشتم، فصلي براي روايت حضور راوي در خرمشهر در نظر گرفته شده است؛ خرمشهري که مقاومت مي‌کند تا به دست ارتش صدام نيفتد. فصل‌هاي نهم و دهم سرگذشت راوي را از پس از سقوط خرمشهر در آبان 1359 تاکنون در بردارند. ناوسروان اکبر پيرپور در آن فصل خاص کتاب دربارة ‌مقاومت خرمشهر (فصل هشتم: عمليات تکاوران) تعريف کرده است: «چندين هفته کارمان اين بود که صبح خيلي زود، حدود چهار يا پنج از خواب بيدار مي‌شديم... صبحانه خورده يا نخورده از خوابگاه‌مان در آبادان به خرمشهر مي‌آمديم و تا جان و توان داشتيم با عراقي‌ها در مناطق مختلف شهر مي‌جنگيديم تا عصر. غروب که عراقي‌ها عقب مي‌نشستند ما هم کارمان تمام بود و به آبادان برمي‌گشتيم و خودمان را براي جنگ فردا آماده مي‌کرديم. گاهي در طول روز، مهمات‌مان تمام مي‌شد و ناچار بوديم دست از جنگ بکشيم. در خرمشهر ما استراتژي و برنامه جنگي مشخص و از پيش طراحي شده‌اي براي نبرد نداشتيم. هرکجا که گزارش مي‌رسيد قواي دشمن رخنه و حضور پيدا کرده، بلافاصله گروهي به آنجا رفته و شروع به مبارزه با نفرات نفوذي دشمن مي‌کردند. البته جوانان داوطلب بومي يا غير بومي هم همراه ما بودند... عراقي‌ها مي‌ترسيدند شب را در خرمشهر بمانند. تکاوران و بچه‌هاي خود شهر شبانه مي‌رفتند تانک شکار مي‌کردند و به آنها ضربه مي‌زدند. عراق فکر مي‌کرد يک لشکر در خرمشهر مستقر است! روي همين ترس و هراس تا دو سه هفته اول، شب در شهر نمي‌ماندند. شب در آبادان در خانه‌هاي شرکت نفت در محله بريم مي‌خوابيديم. عراق هم از شب تا صبح، روي‌مان آتش مي‌ريخت. آن‌قدر خسته و کوفته بوديم که حتي صداي انفجار هم بيدارمان نمي‌کرد...»