وقتي آقاجان دستگير شد در لحن شوخ و سرخوشانه «وقتي آقاجان دستگير شد»، يک جور دلتنگي نوجوانانه نهفته است؛ چراکه گسستي ميان قهرمان اکثر داستان ها با پيرامون خود و روابط شان با والدين شکل گرفته است. اگرچه نويسنده در داستان اول کتاب يعني «وقتي آقاجان دستگيرشد»، به روايت طنزآلود زندگي يک خانواده در شب چهارشنبه سوري و دستگيري اشتباهي پدر خانواده به جرم فروش ترقه مي پردازد، اما شايد اميريان با اين قصه، سعي دارد با نسلي شوخي کند که جرمشان در قصه هاي قبلي عدم تفاهم با نسل جديد است. اميريان در داستان دوم يعني «سبقت» نيز با قرار دادن پدر قهرمان که يک راننده تريلي است در موقعيت دعوا و خشونت، همه تعاريف او از يک فرزند ايده آل را به چالش مي کشد. به طور کلي پدر ها در تمام داستان ها ويژگي هايي تيپيکال دارند؛ يعني مرداني خشک، متعصب و غيرتي اند که اوج اين خشونت را مي توان در داستان «مرضيه» سراغ گرفت. و در مقابل آن ها نوجواناني هستند که سعي دارند حتي در اين فاصله نسلي نيز، با حفظ احترام بزرگتر ها، دست به انتخاب بهترين و درست ترين راه ها بزنند. مهم ترين ويژگي کتاب، لحن طنازانه نويسنده براي بيان يک موضوع کاملا جدي است؛ لحني که قصه ها را از افتادن در ورطه شعار و پند و اندرز مي رهاند و به عنصر لذت در کنار بيان مفاهيم عميق در يک اثر هنري ارج مي نهد. برچسب ها