کتاب هزار و يک شب، يکي از کتاب هاي کهن و باارزش است و بهترين يادگاري است که از آداب و رسوم قديم مشرق زمين باقي مانده است. اين کتاب، همان «هزار افسان» ايران باستان است که قبل از دوره ي هخامنشي در هندوستان وجود داشت و پيش از حمله ي اسکندر، به ايران آورده و به زبان پهلوي ترجمه شد و به هزار افسان معروف گرديد. بعدها، در دوران اسلامي و در قرن سوم هجري، هنگامي که در بغداد کتاب هاي علمي و ادبي را به عربي ترجمه مي کردند، اين کتاب هم از زبان پهلوي به زبان عربي ترجمه شد و داستان ها و حکايت هاي عربي زيادي به آن اضافه گرديد. هزار افسان وقتي به عربي ترجمه شد، نخست «الف ليلة» نام گرفت. «الف» در زبان عربي به معناي هزار و «ليل» به معناي شب مي باشد؛ پس مي شود: هزار شب. ولي بعدها، نام آن را «الف ليلة و ليلة » گذاشتند؛ يعني هزار و يک شب. اين کتاب، مجموعه اي از افسانه ها و قصّه هاي قديم ايران و هند و سرزمين هاي عربي است که در آن، احوال و آداب و رسوم مردم ايران و هند و عرب آمده و سرشار از حکايت هاي آموزنده و نکات پندآموز و اخلاقي است. قصّه ها و حکايت هاي اين کتاب را دختري به نام شهرزاد براي پادشاهي به نام شهريار روايت مي کند. در قصّه ها و ماجراهاي اين کتاب، همه ي مردم جامعه، از پادشاهان، بازرگانان، زنان و غلامان گرفته تا مردم کوچه و بازار، وجود دارند. حتّي قصّه هايي از زبان حيوانات نيز در اين کتاب آمده است؛ به همين علّت، اين کتاب در دل همه ي مردم جا باز کرده است. بعدها، اين کتاب به زبان هاي فرانسوي و انگليسي نيز ترجمه شد و مردم ديگر جهان هم با اين کتاب ارزشمند آشنا شدند. گذشت و گذشت تا اين که در زمان محمّدشاه قاجار، نويسنده اي تبريزي به نام عبداللّطيف تسوجي که خدا روحش را شاد کند الف ليلة را به زبان فارسي ترجمه کرد و ايرانيان، توانستند دوباره داستان هاي اين کتاب را بخوانند و از آن لذّت ببرند. خلاصه، اين کتاب، بيش از دو هزار و پانصد سال، نسل به نسل گشت تا به دست ما رسيد. ما نيز قصّه هايي از اين کتاب را انتخاب و براي شما بازنويسي کرديم تا بخوانيد؛ امّا بقيّه ي داستان ها را گذاشتيم تا خودتان در آينده سراغ کتاب اصلي «هزار و يک شب» برويد و حکايت هاي شيرين آن را بخوانيد. آن وقت متوجّه مي شويد که در باره ي اين کتاب هر چه بگوييم، کم گفته ايم.