کتاب کامپيوتر يا رايانه، مساله چيست: کامپيوتر چيست و چگونه بايد با او رفتار کنيم‌?؟ نوشته سعيد طلايي، نوشته‌اي طنز درباره کامپيوتر و چگونگي استفاده از آن براي نوجوانان است، به طور کلي اين مجموعه سعي در انتقاد از رفتارهاي نسل جديد در برخورد با تکنولوژي، فضاهاي مجازي و معضل کتاب نخواني داشته است. متاسفانه علم هنوز آن قدر پيشرفت نکرده است که ما را از خوردن و خوابيدن هم بي‌نياز کند. بي‌شک روزي خواهد رسيد که به جاي صرف زمان براي خوردن غذا، تنها لازم باشد چند دکمه را فشار دهيم تا احساس سير شدن به ما دست دهد؛ هر چند بايد بسيار مراقب باشيم، زيرا فشردن بيش از حد آن دکمه منجر به ترکيدگي خواهد شد. اتفاقي که در اين کتاب افتاده، اين است که نويسنده به چيزهايي که اين روزها گفته مي‌شود، توجه کرده است. درنتيجه خواننده در اين کتاب با چيزهايي مواجه مي‌شود که هم غيرمستقيم‌اند، هم شيرين و خنده‌دار. البته نگارنده معتقد است که پس از مطالعه اين کتاب مخاطبان به چيزهايي که تا به امروز به آن توجه نداشته يا کمتر توجه داشته‌اند، بيشتر توجه مي‌کنند. اين روزها مي‌گويند هر چيزي غيرمستقيمش از مستقيمش بهتر است. براي مثال مي‌گويند اگر مي‌خواهيد از کسي انتقاد کنيد، انتقادتان را به شيوه غيرمستقيم عنوان کنيد. حتي اگر مي‌خواهيد به کسي پيشنهاد بدهيد نيز، پيشنهادتان را به طريق غيرمستقيم بيان کنيد. اين روزها يک چيز ديگر هم مي‌گويند. مي‌گويند حرف‌هاي شيرين و نمکين بيشتر از حرف‌هاي جدي تاثير دارد. مي‌گويند حتي اگر مي‌خواهيد يک حقيقت بغرنج فلسفي يا يک واقعيت پيچيده اجتماعي را مطرح کنيد، آن را با شوخي و خنده توام کنيد تا تاثير بيشتر و بهتري روي مخاطب بگذارد. تحقيقات دانشمندان بيانگر اين واقعيت است که انسان‌هاي اوليه هميشه در حساب و کتاب مشکل داشتند و براي همين هيچ‌وقت نمي‌توانستند در درس رياضي نمره قبولي کسب کنند. بشر از همان اول هم دوست داشت چيزي اختراع کند که بتواند به جايش حساب و کتاب انجام دهد و کارهايش را راحت‌تر کند. آن موقع بشر نمي‌دانست که اسم اين دستگاه «کامپيوتر» است و اختراع کردن چيزي که حتي اسمش را نمي‌دانست کار ساده‌اي نبود. آدم‌هاي زيادي براي ساختن چنين دستگاهي تلاش کردند، روزها و شب‌ها نخوابيدند و براي هفته‌ها حمام نرفتند. در افسانه‌ها آمده که برخي انسان‌ها که در پي اختراع اين دستگاه بودند بعضا به مدت بيست و هفت سال تمام وقت نمي‌کردند به سلماني بروند و به همين دليل همواره از رشد بيش از حد موهايشان شکايت داشتند. (لازم به ذکر است که تارزان يکي از آنان نبود.) به علت اينکه بشر نمي‌دانست دقيقا دنبال چه مي‌گردد در مسير اختراع کامپيوتر اختراعات ديگري مانند آتش، چرخ، پول، هواپيما و... انجام داد که برخي از آن‌ها بيشتر از کامپيوتر به کارش آمدند. همان‌طور که متوجه شديد آدميزاد براي اختراع کامپيوتر خيلي تلاش کرد. مدت‌ها طول کشيد تا بشر متوجه شود که چيزي که به دنبال اختراع آن است واقعا کامپيوتر نام دارد اما نمي‌دانيم چرا اولين کامپيوتري که از آن پرده‌برداري شد «انياک» نام داشت. انياک ابعادي در حد يک زمين فوتبال واقعي (که بسيار بزرگ‌تر از زمين فوتبال مدرسه است) داشت و در هر ثانيه مي‌توانست 300 عمل ضرب انجام دهد که براي خودش خيلي بود. البته واقعيت اين است که از دستگاهي به آن بزرگي انتظارهاي بيشتري مي‌رفت. براي دستگاهي که به اندازه يک زمين فوتبال است افت دارد که تنها بتواند عمل ضرب انجام دهد. چنين دستگاهي علاوه بر وصل شدن به اينترنت و دانلود آهنگ‌هاي روز حداقل بايد بتواند ظرف‌هاي کثيف را بشويد. با ورود کامپيوتر به دنيا همه‌‌چيز شروع کرد به تغيير کردن. کامپيوترها ابتدا قرار بود تنها به حساب و کتاب کردن بپردازند اما کم‌کم پا را از گليم‌شان فراتر گذاشتند و حتي شروع به پخش موسيقي و فيلم کردند. بعد از مدتي بازي‌هاي کامپيوتري همه کودکان نسل بشر را معتاد کرد. با اختراع لپ‌تاپ بشر ثابت کرد که مي‌توان فيل را در فنجان جا داد. لپ‌تاپ‌ها کامپيوتر‌هاي کوچکي هستند که مي‌توان آن‌ها را با خود به اين و آن‌طرف برد. اگر زماني پدر مادر‌ها کامپيوترها را وسط هال پذيرايي مي‌گذاشتند تا بتوانند همه رفتارهاي بچه‌ها زير نظر داشته باشند، با اختراع لپ‌تاپ همه رشته‌هاي آن‌ها پنبه شد و به همين دليل بود که والدين مجبور بودند هر نيم ساعت يک بار به شکل ناگهاني در اتاق بچه‌ها را باز کنند و به بهانه برداشتن وسايل از توي کمد سري به فرزندشان بزنند که مبادا بلايي سر خودش يا لپ‌تاپ بياورد. گاهي والدين اين‌قدر به حرکات غافل‌گير کننده اعتقاد دارند که بعيد نيست همين روزها اول گاز اشک‌آور از زير در به داخل اتاق هل دهند و سپس با لگد در اتاق را بشکنند و بيايند داخل که ببينند آيا فرزندشان واقعا دو ساع