معرفي کتاب گچ پژ گچ پژ مجموعه تک نوشته هايي است که در قالب طنز نگاشته شده است. اين کتاب اولين اثر منتشر شده محسن رضواني است. وي با قلمي متفاوت به موضوعات مختلف پرداخته است. محسن رضواني با استفاده از لهجه قديم تهراني و اصطلاحات دوره قاجار متن هاي خود را پيش مي برد و از اين دريچه به مسائل پيرامون خود که عموما مسائل روز اجتماعي هستند مي پردازد. يکي از نکات مهم درباره اين مجموعه شکل و طراحي متفاوت کتاب است که از سوي سوره مهر طراحي و روانه بازار نشر شده است. قسمتي از متن: سر شب، ايوان منزلتان خبرهايي بود ... گويا علمک ماهواره تان را سفت کاري مي کرديد. کاش يک استانبولي از آن گچ ها هم، خرج دل ما مي کردي، که آن قدر نلرزد موقع روبرو شدن با شما ... دست کم، شبيه آن ديش فلزي باش؛ دريافت کن اين همه سيگنالي که تا حالا فرستاده ايم. تصحيح ورقه ها اوراقم کرد. لکن نهايتاً کلکش کنده شد. جز لشوش انتهاي کلاس، نمره الباقي بدک نبود. «سوخته سرايي» کما کان دأبه پاي برگه، روضه نوشته بود. درد دل و گلايه از روزگار و مريضي زن همسايه و عز و التماس نمره و نهايتاً دو خط شعر که مثلاً آقا اجازه!: «گل شود پژمرده چون افتد به دامان کتاب.» نوشتم ما لاي کتاب، گل نمي گذاريم تا پژمرده شود؛ پَر کفتر مي چپانيم تا زايمان کند. يازده و نيم، تمام. با ارفاق.