كتاب نامي كه ماند سيد محمد کاظم ذوالانوار در سال 1326 در شيراز به دنيا آمد و در خانواده اي مذهبي و روحاني تربيت يافت. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در زادگاهش گذراند و در دوران نوجواني و جواني در جلسات قرآن و تفسير شرکت مي کرد. در سال1344 به دانشکده کشاورزي تهران راه يافت و در سال 1347 به عضويت سازمان مجاهدين درآمد. در مهر 1350 در اداره کشاورزي مشهد دستگير شد اما در مسير انتقال به ساواک ضمن درگيري با پليس موفق به فرار شد و از آن پس به زندگي مخفي روي آورد. در اين دوره زندگي مخفيانه او توانست به همراه دو عضو مذهبي سازمان، رضا و احمد رضايي، تشکيلات از هم پاشيده را سازماندهي کند و چندين فعاليت مسلحانه هم انجام دهد. عمليات هاي انفجاري در خرداد 1351، به هنگام ورود نيکسون به ايران مهم ترين آنها بود. روز 12 مهر سال 1351، آخرين روز زندگي مخفي ذوالانوار بود. دستگيري او در يک عمليات گسترده ساواک اتفاق افتاد و مقاصد بعدي او شکنجه گاه هاي زندان هاي کميته مشترک، زندان سياسي قصر وزندان اوين بودند. اما اين دستگيري براي رژيم گران تمام شد. ترور سرگرد منصور زماني، رئيس زندان سياسي قصر، ترور عليقلي نيک طبع، شکنجه گر کميته، و تيمسار رضا زندي پور، رئيس کميته مشترک ضد خرابکاري، اتفاقاتي بودند که با هماهنگي هاي او از داخل زندان اتفاق افتادند. وي همچنين در زندان قصر رهبري زندانيان سياسي در بندهاي 3 ، 4 و 5 را نيز به عهده داشت. اين اتفاقات از يک سو و شخصيت مذهبي ذوالانوار از سوي ديگر- که با تغيير ايده ائولوژي سازمان، هيچ خللي به آن وارد نشد - دست به دست هم دادند تا دلايل اعدام او را در فروردين 1354 فراهم کنند. کتاب حاضر در دو محور اسناد و تاريخ شفاهي، زندگي و مبارزات شهيد ذوالانوار را يررسي مي کند و شخصيت او را به عنوان مبارزي که مذهب و باورهاي عقيدتي او را به جريان هاي مبارزه مسلحانه عليه رژيم گذشته وصل کرده بود مي شناسند.