کتاب ملاقات در فکه: زندگي‌نامه شهيد حسن باقري (غلامحسين افشردي) نوشته سعيد علاميان، از خاطرات دوران کودکي شهيد باقري آغاز شده و بعد از آن به پيروزي انقلاب و در نهايت به حضور حسن باقري به عنوان يکي از اصلي‌ترين و تأثيرگذارترين فرماندهان در جبهه‌هاي جنگ مي‌پردازد. غلامحسين افشردي، مشهور به حسن باقري، نخستين روز مهرماه 1359، با آغاز جنگ، وارد خوزستان شد و 28 ماه عمر خود را در ميدان‌هاي جنگ گذراند. او در اين مدت نه چندان طولاني، به جايگاهي رسيد که اطلاعات، طراحي و نيز اجراي عمليات‌هاي کوچک و بزرگ به او متکي شد. حسن باقري هنگام شهادت، در سن بيست و هفت سالگي، جانشين نيروي زميني سپاه و در رديف فرماندهان رده اول جنگ بود. او پس از دو ماه حضور در جنگ، در سن 24 سالگي، چنان شهرتي پيدا کرده بود که نماينده امام (ره) در شوراي عالي دفاع، اعضاي عالي رتبه آن شورا و مقام‌هاي بلند پايه نظامي به او به ديد کسي نگاه مي‌کردند که آگاه به دقيق‌ترين اطلاعات است و مي‌تواند راهکار ارائه دهد. در بخشي از کتاب ملاقات در فکه مي‌خوانيد: غلامحسين افشردي در خيابان خراسان پشت مسجد صدريه زندگي مي‌کرد. به خان? آن‌ها مي‌رفتم. دو اتاق پايين و يک اتاق بالا داشتند، طبق? بالا را با زحمت درست کرده بودند. مرفه نبودند، فقير هم نبودند. مادر بزرگوارش بيشترين سهم را در شخصيت او دارد. زندگي آن‌ها غير از پدرش که کارمندي متوسط بود، با خياطي‌ها و زحمت مادرش اداره مي‌شد. حداقل ماهي يک‌بار، ده نفر به خانه‌شان مي‌رفتيم، شام مي‌خورديم و مي‌خوابيديم. نمي‌دانستيم وضع مالي‌شان خوب نيست، به روي ما نمي‌آوردند. بچه‌ شهرستاني بودم و آن جا بخشي از زندگي‌ام شده بود. اين مادر روي دوستان پسرش حساس بود. اگر خوب بودند با آغوش باز برخورد مي‌کرد و به شخصيت پسر با تحويل گرفتن دوستانش احترام مي‌گذاشت.