يکي از مباحث مهم و بحثبرانگيز در قرآن، مسئلة آيات محکم و آيات متشابه است که در آية هفتم سوره آلعمران از آن ياد شده است. شهيد آيت‌الله دکتر بهشتي در سلسله مباحث تفسير قرآن خود که مجموعه آن با عنوان در مکتب قرآن منتشر مي شود، در تفسير و توضيح اين آيه، رويکردي اتخاذ کرده که با مشي کلي او در زمينه چگونگي فهم و درک قرآن سازگاري دارد. ابتدا به انتخاب واژگان فارسي مناسب براي اين دو اصطلاح دست ميزند و مقابل واژة «محکم» از واژة «استوار» و در مقابل واژة «متشابه» از واژة «همانند» استفاده ميکند. سپس به مباحثي که توسط مفسران و قرآنشناسان ديگر در اين زمينه و براي حل معضل شناسايي آيات محکم از آيات متشابه مطرح کردهاند ميپردازد. ??در گام بعد، با استفاده از مضمون خود اين آيه و با توجه به سياق آيات قبل و پس از آن، و نيز با توجه به ديدگاه کلي خود دربارة اصالت و اولويت حفظ خاصيت هدايتگري قرآن، مخاطبان خود را به ضرورت پرهيز از مباحثات و مناقشات بينتيجه و بيپايان توجه ميدهد؛ مناقشات علمي که باعث فروگذاردن اصول روشن قرآن شده و موجب ميشود تا به جاي آن، مباحث آکنده از شبهات نافرجام رايج شود. وي سپس به نسبي بودن تشابه در آيات متشابه اشاره دارد و بر کم بودن تعداد آياتي که يکسره متشابه باشند تأکيد ميکند. سرانجام، براي توضيح علت وجود آيات متشابه سخن مي‌گويد و آن را طبيعت زبان بشري ميداند؛ زباني که آيات قرآني، خواهناخواه، در محدوديتهاي آن محصور است. در همين راستا، به موقعيتمند بودن آيات و احکامي که به امور اجتماعي مربوط ميشوند اشاره ميکند و با استفاده از نمونة بحث زکات و خمس، دربارة چگونگي تأثير عواملي مانند زمان و مکان در فهم دستورات وحياني توضيح ميدهد.