نماي نزديک :آن‌چه «سياه‌چمن» روايت مي‌کند، تصوير غريب و بيگانه‌اي نيست. بازنمايي روزگاري است که بساط ظلم خان‌ها و ارباب‌ها گسترده بود و انقلاب آن را برچيد و به قصه‌ها سپرد. زمان وقوع حوادث در داستان اميرحسين فردي به بهار سال ??5? برمي‌گردد. او داستانش را با لحني روان و به شيوه خطي روايت مي‌کند و بدون کمک گرفتن از بازي‌هاي فرمي و يا ساختار پيچيده، اجازه مي‌دهد که داستان با فراز و فرودهاي واقعي و ماجراهاي به يادماندني‌اش، مخاطب را با خود همراه و همدل کند. ماجراي «سياه‌چمن» در يکي از روستاهاي جنوب کهنوج روي مي‌دهد؛ به دستور ارباب روستا، سيف الله خان، بردن گله‌ها به سياه‌چمن ممنوع شده و گوسفندان خانواده خيرمحمد به اين خاطر يکي يکي تلف مي‌شوند. اين ماجرا درگيري‌هايي را ميان پسران خيرمحمد و سيف الله خان به‌وجود مي‌آورد. فردي در روايت قصه «سياه‌چمن»، به جزئيات زندگي اين روستاييان بي‌اهميت نيست و پرداختن به موضوعي حساس و انقلابي، او را از توصيف طبيعت و جلوه‌هاي زيباي آن غافل نمي‌کند. اما «سياه‌چمن» تنها انقلاب آدم‌ها نيست، انقلاب دره‌ها و کوه‌هايي است که صداي پاي گله‌هاي مردمان روستا را انتظار مي‌کشيدند و سيستم ناعادلانه و ستمگرانه ارباب و رعيتي، هواي پاکشان را آلوده کرده بود.