معرفي کتاب خنده در مراسم تدفين «خنده در مراسم تدفين» تلنگري است به انسان هايي که در پيچ و خم زندگي مدرن گم شده و خود را از ياد برده اند. در اين کتاب، انسان با تمام احساسات و آرزوهايش و با تمام عشق ورزي اش به خوبي ها و نفرتش از زشتي ها مدنظر بوده است. «خنده در مراسم تدفين» را بايد اثري پديدار شده از تمام جوهره و ذوق و استعداد ادبي هنري عليرضا لبش دانست. او به خوبي در اين کتاب نشان داده است که تا اندازه اي از اغلب عناصر توليدکننده يک کتاب بي نياز است و مواد لازم براي شکل گيري يک اثر را در اختيار دارد! بگذاريد منظورم را واضح تر بگويم. شاعر و پديدآورنده اين کتاب، خودش هم دستي در طراحي و تصويرسازي دارد؛ ذوق و قريحه اي که در بسياري از شاعران معاصر ما از جمله بيوک ملکي و علي داوودي هم ديده مي شود؛ با اين تفاوت که در آن شاعران، تصويرگري و نقاشي، مکمل و متمم شعرها هستند و گاه، آنها در قامت يک هنرمند تصويرساز در خدمت ساير نويسندگان و شاعران قرار مي گيرند. اما عليرضا لبش در کتاب خود، نه تنها صرفاً براي شعرهايش تصوير ارائه نداده که به گفته خودش، حتي برخي طرح ها بوده اند که شاعرانگي وي را براي ساختن يک قطعه سپيد يا نيمايي به خروش آورده اند. به همين دليل است که مي شود او را نه شاعر که همه کاره کتاب تلقي کرد! چون اين اثر، طراح جلد و متن ندارد. شاعر در حالي که فقط يک جوان 18 ساله بوده، کار نگارش اين اثر را شروع کرده است. لبش آن زمان، نه به قصد چاپ اين قطعات که دلواپسي هاي خودش را در جان کلمات و طرح ها و تصاوير ريخته است. 10 سال بعد از نوشتن اولين قطعه شعر، اما کتابي از تمام طنزهاي تلخ براي نخستين نوبت به دست چاپ سپرده شده و امروز چاپ دوم خود را تجربه مي کند. لبش بارها در محافل خصوصي گفته که دوره سربازي پرماجرايي را سپري کرده است. اين موضوع را از شعرهايي که درونمايه شان «سرباز»، «اسلحه»، «تنهايي» و «جنگ» و «صلح» است، مي شود فهميد. کتاب «خنده در مراسم تدفين» نام بسيار هوشمندانه و جذابي هم دارد که مطرح کننده يک تضاد و تناقض آشنا براي خوانندگان است. چه کسي در مراسم تدفين مي خندد؟!