تقريباً همه رسانه‌هاي جهان مدعي‌اند که گزارش‌هاي خبري‌شان را به صورت مستقل، بي‌طرفانه، و محققانه توليد مي‌کنند. مدعي‌اند که صرفاً به گزارش و توصيف «واقعيت عيني» مي‌پردازند و از هر گونه نتيجه‌گيري و قضاوت پرهيز مي‌کنند. از سوي ديگر، ادعا مي‌کنند که رسانه‌هاي رقيب اين واقعيت‌ها را به نحو توطئه‌آميز تحريف کرده و به آن جهت مي‌دهند. آيا اين مدعا درست است؟ آيا رسانه مستقل و بي‌طرف وجود دارد؟ ظاهراً پاسخ اين پرسش‌ها منفي است. رسانه‌ها، حتي اگر (بر فرض محال) از صاحبانشان و از حکومت‌ها تأثير نپذيرند، از فرهنگ و نظرگاه مخاطبانشان تأثير مي‌پذيرند. پوشش خبري غالب در يک جامعه بر اساس اصل‌هاي زير عمل مي‌کند: «ماجرا از نظرگاه ما (و جامعه ما) چنين به نظر مي‌رسد؛ بنابراين، ماجرا چنين است.» «اين واقعيت‌ها باورهاي ما را تأييد مي‌کنند؛ بنابراين، اينها مهم‌ترين واقعيت‌ها هستند.» «اين کشورها با ما دوست نيستند؛ بنابراين، اين کشورها شايسته انتقادند.» «اين گزارش‌ها بيشترين جذابيت يا هيجان را براي خوانندگان ما دارند؛ بنابراين، اينها مهم‌ترين گزارش‌هاي خبري‌اند.» کساني که خبرها را نقّادانه دنبال مي‌کنند تک‌تکِ اين اصل‌ها را معکوس مي‌کنند. کتاب حاضر نحوه انجام اين کار را توضيح مي‌دهد و بنابراين تأثير سوگيري و تبليغات بر انديشيدنِ افراد را کاهش مي‌دهد.