کتاب «شاهکاهاي هنر ايران» کتابي نفيس و درخوري است که شگفتي هاي هنر ايراني را به ديگر مردمان کشور هاي مختلف شناسانده است. آرتور اپهام پوپ نويسنده اين کتاب در فنيکس ، رود آيلند متولد شد ، پوپ در سال 1899 از آکادمي Worcester و در سال 1904 از دانشگاه براون فارغ التحصيل شد. وي به مدت دو سال در آنجا تدريس کرد و در سال 1906 مدرک کارشناسي ارشد را دريافت کرد. وي ادامه تحصيلات تکميلي را در دانشگاه کرنل و دانشگاه هاروارد ادامه داد و دوباره در براون تدريس کرد تا سال 1911 ، زماني که او به استخدام گروه فلسفه در دانشگاه کاليفرنيا ، برکلي درآمد. در طول جنگ جهاني اول ، هنگام تدريس در برکلي ، وي به عنوان دبير سازماندهي کاليفرنيا براي کميته کنفرانس خنثي آمريکا در جنبش صلح فعال بود. او مدت کوتاهي در کالج آمهرست ، جايي که دوست و استاد سابق او الکساندر مايکلون رئيس جمهور شده بود ، تدريس مي کرد. اما او خيلي زود از تدريس فلسفه منصرف شد و علاقه خود را به هنر ايراني دنبال کرد ، کاري که با علاقه اوليه به فرش هاي شرقي آغاز شده بود. وي در حالي که هنوز در ليسانس در براون تحصيل کرده بود ، اولين نمايشگاه موزه خود را از فرشهاي خاورميانه ترتيب داده بود. پوپ اولين سفر خود را در بهار سال 1925 به ايران انجام داد. وي در سخنراني اي از ايرانيان خواست که از معماري گذشته خود قدرداني کرده و از آن به عنوان الهام براي بناهاي مدرن استفاده کنند. رضا شاه پهلوي ، نخست وزير وقت و بعدا شاه ايران ، سخنراني را شنيد ، با پوپ ديدار کرد و علاقه شخصي به مرمت و احياي معماري ايراني را آغاز کرد. وي به پوپ اجازه ورود به مساجد اصلي را براي مطالعه و عکاسي از معماري آنها داد و به عنوان يک حامي مادام العمر در فعاليت هاي پوپ در اين زمينه شد. در سال 1926 ، پاپ به طراحي غرفه ايراني کمک کرد و نمايشگاهي از هنرهاي ايراني را براي نمايشگاه Sesquicentennial در فيلادلفيا ترتيب داد. در آن سال او همچنين اولين کنگره بين المللي هنر ايراني را ترتيب داد. وي طي 40 سال آينده چهار کنگره ديگر را رهبري خواهد کرد. در سال 1927 ، او و فيليس به سانفرانسيسکو بازگشتند و پروژه هاي طراحي ديگري را دنبال کردند ، از جمله يک فضاي داخلي به سبک کاخ ايراني براي پنت هاوس هتل Fairmont در سانفرانسيسکو. استفاده گسترده از گليم هاي خاورميانه و همچنين مصنوعات بومي آمريکا را با هم ادغام کردند. در سال 1928 ، پاپ موسسه آمريکايي هنر و باستان شناسي ايراني را تأسيس کرد که در سال 1930 در شهر نيويورک ايجاد شد و بعدا به موسسه آسيا تبديل شد. وي دانشمندان ديگري را براي تدريس و تحقيق تحت نظارت اين موسسه به خدمت گرفت و از سال 1929 تا 1939 سفرهاي زيادي را به ايران انجام داد تا از هنر و معماري عکس بگيرد و در کاوش هاي باستان شناسي شرکت کند. بررسي شش جلدي هنر ايراني از دوران ماقبل تاريخ تا امروز توسط مطبوعات آکسفورد در سالهاي 1938 تا 39 منتشر شد و پاپ و همکارانش مقارن با انتشار اين نمايشگاه چندين نمايشگاه هنر ايراني در ايالات متحده و اروپا را ترتيب دادند.