معرفي کتاب ستاره ها گاهي سکوت بدجور به دل آدم چنگ مي اندازد. دل حسام صدا مي خواست انگار. از شانس بد، بچه ونگونگو هم امشب خوابيده بود. از اتاق نرگس و نادر هم هچ صدايي نمي آمد. با اينکه خيلي وقت بود نرگس و نادر از اينجا رفته بودند، هنوز براي حسام اتاق بغلي، اتاق نرگس و نادر بود. اتاق را پيرزن و پيرمردي اجاره کرده بودند که پاي يکيشان مي لنگيد و چشم ديگري نمي ديد. حسام هر وقت به اتاق نگاه مي کرد دلش مي گرفت. به جز سرفه هاي گاه به گاه هيچ صدايي از پيرزن و پيرمرد نمي آمد، تمام روز، توي گرماي تابستان در اتاقشان را کيپ مي بستند و ساکت مي نشستند؛ انگار که در کمال نظم و ادب انتظار عزرائيل را بکشند.