اسطوره شناسي سياسي در واقع در پي شناخت ساز و کارهاي ذهني حاکميت سياسي است، شناختي که نمي توان آن را در قالب هاي تنگ زماني و مکاني محدود کرد. اسطوره هاي سياسي، از ديدگاه انسان شناسي، تداومي منطقي در سراسر تاريخ انساني دارند. تداومي که ظهور و تحول اشکال هنري و فناورانه و اساطيري را بع صورتي دائم با اشکال زيستي از يک سو و با اشکال سياسي از سوي ديگر پيوند مي دهد. بنابراين آنچه در اين مجموعه عرضه مي شود، نگاه هايي است مستقل، از زواياي مختلف بر پديده اي واحد؛ پيوندي پويا و پيچيده ميان هنر، اسطوره و قدرت.