کتاب حاضر در سال 1932براي اولين بار در فرانسه به چاپ رسيد. اين کتاب با همه فشردگي و پيچيدگي، مهم‌ترين اثر "ماکس رافائل ( 1889ـ 1952) " است که درباره هنر و پيوند آن با تاريخ و جامعه به رشته تحرير آمده است. خوانندگان در اين کتاب با زواياي گوناگون انديشه "رافائل"درباره زيباشناسي، هنر و اجتماع آشنا مي‌شوند. اين کتاب از سه بخش اساسي تشکيل يافته است. در بخش نخست (پرودون و جامعه‌شناسي هنر)، رافائل نخست به آرمان شهر خواهي و وارثان امروزي "پرودون " که انتزاع‌هاي عيني يا سورئاليسم انقلابي پديد مي‌آورند، انتقاد مي‌کند; سپس ضمن نقد آراي اين سوسياليست آنارشيست فرانسوي، ديدگاه‌هاي خويش را در باب قواي گوناگون انسان، ايده هنري، رابطه فرآورده‌هاي ايدئولوژيک و تمايز ميان قلمروهاي هنر، علم و فلسفه شرح مي‌دهد. بخش دوم (نظريه‌ي مارکسيستي هنر) نخستين بار در سال 1932در کشور آلمان به چاپ رسيد که مقاله مهم و اساسي کتاب حاضر به شمار مي‌رود. اين مقاله مبتني بر معرفت‌شناسي مارکسيستي يا نظريه آفرينش معنوي است و از اين رو اهميت دارد که گزارش کامل از مراحل گوناگون شيوه تحليل "رافائل " درباره علم تجربي هنر به دست مي‌دهد. بخش سوم "پيکاسو "نام دارد". رافائل " در اين بخش نه به استعداد و توانايي شخصي پيکاسو، بلکه سرنوشت تاريخي بورژوازي در اروپا را ارزيابي مي‌کند". رافائل "بر اين باور است": که پيکاسو به راستي نماينده تمام عيار طبقه حاکم روزگار خويش است.""