قسمت هايي از کتاب هنر گويندگي و فن بيان (لذت متن) به صورت تخصصي به اشخاصي گوينده مي گويند که صرفا حرف نمي زنند، بلکه بيان مي کنند. مخارج حروف و تفاوت حروف را به خوبي مي دانند و حروف را در کلمات به خوبي ادا مي کنند. کلمه ها را در جمله ها به خوبي مي نشانند و با ادبيات آن زبان، کاملا آشنا هستند و کمتر دچار اشتباهات دستوري و لغوي مي شوند و در نهايت، جملات را با يک چينش زيبا، در راستاي مقصود مورد نظرشان به کار گرفته و بيان مي کنند. هرگاه انسان بتواند در مورد حروف، کلمات و جمله ها، اطلاعات مورد نياز را بياموزد و با تمرين آن ها را در خود نهادينه کند، آن گاه مي توانيم به او گوينده بگوييم . در اين صورت، هنري را آموخته که غالبا به چشم کسي نمي آيد و به آن توجهي نمي شود ولي ناخودآگاه تاثير به سزايي در انتقال مفاهيم دارد و...