كتاب نگاه و نقاشي: منطق نگاه خيره اثري است از نورمن برايسون به ترجمه ي مهدي حبيب زاده و چاپ انتشارات حرفه نويسنده. نويسنده ي كتاب حاضر با قرار دادن تاريخ هنر در فراروي مفاهيمي از فلسفه، زبان شناسي، نظريه ي ادبي و روان كاوي و همچنين بازانديشي در تاريخ هنر به مدد آموزه هاي برگرفته از نشانه شناسي، در پي عبور از انزواي تاريخ هنر به عنوان يك حوزه دانشگاهي، تغيير رويكرد غير تاريخي و بازنگري در مفروضات و مباني آن است. او از طريق فهم نقاشي به منزله ي نشانه ي مادي و فهم عمل نقاشي كردن و ديدن به منزله ي كردارهاي مادي اي كه فرايند دلالت در نقاشي به واسطه ي آن ها تحقق مي يابد، به بازانديشي در تاريخ نقاشي مي پردازد. برايسون همچنين نگرشي غالب در تاريخ نقاشي را كه تحت عنوان “نسخه ماهوي” و در پيوند با “رويكرد طبيعي” صورت بندي شده است، مورد نقد قرار مي دهد و نگاهي به مفروضات فرماليسم و به ويژه تحليل فرماليستي برآمده از آموزه هاي سوسور مي اندازد. شيوه ها و كليدهاي خوانشي ارائه شده در اين كتاب، امكان بازخواني آثار نقاشي به طور گسترده تر و نحوه ي ارزش گذاري به برخي از آثار را دگرگون مي كند. بخشي از کتاب: نه معناي صريح و نه معناي ضمني هيچ كدام به تنهايي سبب نمي شوند كه تصوير به منزله نمودي زنده و شبيه به واقعيت بازشناخته شود، بلكه بازشناسي چنين شباهتي فقط ماحصل توزيع متقابل آن هاست؛ به عبارت ديگر [واقعي به نظر رسيدن تصوير] از تعادل ميان معناي صريح و معناي ضمني، يا دقيق تر بگوييم از عدم تعادل ميان اين دو حاصل مي شود. با اين حال، وقتي تصوير از كدهاي معناي صريح به كدهاي معناي ضمني گذر مي كند، خود اين كدها دستخوش تغييراتي ريشه اي مي شوند. شكي نيست كه معناي صريح، متعلق به نظم دروني تصوير است و در نتيجه لزومي ندارد كه كدهاي آن فراتر از چهارچوب بوم عمل كنند: بازشناسي يك تصوير از ولادت عيسي، خيانت به مسيح و يا تكريم مدونا به عنوان مهارتي خاص آموخته مي شود، مهارتي كه بايد در مورد تصاوير به كار گرفته شود تا بيننده قادر باشد موضوع شان را به درستي تشخيص دهد، اما اين مهارت به خودي خود به وراي حوزه محليِ شمايل نگاري و عملِ ديدن منتقل نمي شود. اما در مقابل، كدهاي معناي ضمني در كليت فرماسيون اجتماعي [و به طور عام] عمل مي كنند؛ اين كدها مي توانند به نقاشي نيز انتقال يابند كه در اين حالت محتمل است كه جلوه امر واقعي رخ نمايد؛ اما اين كدهاي معناي ضمني مقدم بر چنان انتقالِ محتملي نيز وجود دارند و در برخي تصاوير مثلا تصويري كه از نظر تئوريك بيان گر شِماي مينيمالِ بازشناسي است و يا آن سبك هايي از نقاشي كه از اين شماي مينيمال چندان فاصله نمي گيرند، كدهاي فوق اصلا به كار گرفته نمي شوند.