معرفي کتاب نظريه توطئه و فقر روش شناسي در تاريخ نگاري معاصر ايران در سال هاي اخير مفهومي نوين به واژگان سياسي ايران افزوده شده: «نظريه توّهم توطئه»؛ مفهومي داراي کاربرد وسيع، قابل تعمق و بحث انگيز! «تئوري توطئه» به واژه اي گسترده و همه جايي بدل شده بي آن که منظور از آن و نيز دامنه کاربرد آن روشن باشد. ظاهراً واژه اي تازه به واژگان جدلي فرهنگ سياسي ايران افزوده شده؛ واژه اي که هيچ حد و مرزي نمي شناسد؛ از بحث هاي روز سياسي داخلي و خارجي تا مباحث نظري در زمينه «توسعه» و سرانجام در ارائه يک روش شناسي خاص به تاريخ نگاري معاصر، همه جا صحنه حضور اوست. «اساس نظريه توطئه درست است اما گاه تصويري بسيار ساده از واقعيت هاي تاريخي و سياسي به دست داده مي شود. معضل اصلي اين است که اين مفهوم کاربرد جدلي وسيعي پيدا کرده و به کرات براي تخطئه نقش استعمار و کانون هاي قدرت جهاني و توطئه هايي که واقعيت هم دارند به کاربرده مي شوند. به راستي مفهوم «نظريه توطئه» در شکلي مبتذل به کار گرفته شده، گويي عاملي بنام توطئه در تحولات سياسي جاري يا تحولات تاريخي ايران و جهان کم ترين جايگاهي ندارد. کس ديگري تا به حال از اين زاويه به «نظريه توطئه» نپرداخته است. در اين کتاب کوشيده شده تا مرز ميان توطئه واقعي و «توهّم توطئه» تفکيک و تعريفي از توطئه ارائه شود. اين کتاب پاسخ به سؤالاتي است مثل آيا توطئه هست يا نيست؛ و اگر هست مرز آن با توهم توطئه کجاست؟ و آيا مي توان مفهومي کلي و کليشه‏ اي ساخت و با آن واقعيت هاي تاريخي و سياسي را انگ زد؟ بخشي از کتاب «نظريه توطئه و فقر روش شناسي درتاريخ نگاري معاصر» مشتمل بر مصاحبه هاي نويسنده با حسينعلي نوذري، حسين آباديان و سيد مجيد ميرمنتهايي است و مباحثي چون «استعمار» و نقش «غارت» در پيدايش تمدن جديد غرب در آن ها مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.