در اين کتاب با محوريت جايگاه حضرت امام خميني (ره) به عنوان نظريه پرداز اصلي انقلاب اسلامي و با واکاوي مباني نظري و فلسفي عرفاني ايشان تلاش شده است تا زمينه لازم براي يکي از ضروري ترين و در عين حال مغفول ترين نيازها و چالشهاي فکري، يعني فهم و تبيين دقيق و علمي - فلسفي انقلاب اسلامي و درک دلالتها و پيامهاي متنوع و تودرتوي حکمي، معنوي سياسي و اجتماعي آن فراهم شود. موضوع کتاب در قالب 15 گفتار تنظيم شده است. دو گفتار اول به طور عمده ناظر بر آسيب شناسي و ضرورت ارکان و مباني نقد جمهوري اسلامي به منظور بازتوليد انقلاب اسلامي است. فصلهاي سوم تا هفتم معطوف به ارائه تبييني علمي و فلسفي بر اساس روش شناسي رئاليسم از انقلاب اسلامي است. فصلهاي هشتم تا يازدهم کتاب با محوريت انديشه سياسي امام (ره) ناظر به مفاهيم مشروعيت، مردم سالاري ديني و آزادي و دموکراسي (مردم سالاري) است. فصلهاي دوازدهم و سيزدهم اشاره به برخي دستاوردها و ضعفها دارد و در نهايت در قالب فصلهاي چهاردهم و پانزدهم به دو بحث فکري و اجتماعي انقلاب اسلامي يعني جريان نوظهور اصول گرايي خلاق و انتقادي و جنبش حزب الله اشاره شده است. گزيده متن: درست است که جمهوري اسلامي بر پايه مخالفت مبنايي با جدايي دين و اخلاق از سياست و يا به عبارتي سکولاريسم شکل گرفته و منادي پيوند دين و اخلاق با سياست است، اما خطري که نظام برخاسته از آرمان هاي متعالي و زمينه هاي مستعد فرهنگي و تاريخي را تهديد مي کند، سياسي شدن دين و اخلاق، ابزار گرايي ديني و يا به عبارتي ماکياوليسم مذهبي است. گزيده متن: درست است که جمهوري اسلامي بر پايه مخالفت مبنايي با جدايي دين و اخلاق از سياست و يا به عبارتي سکولاريسم شکل گرفته و منادي پيوند دين و اخلاق با سياست است، اما خطري که نظام برخاسته از آرمان هاي متعالي و زمينه هاي مستعد فرهنگي و تاريخي را تهديد مي کند، سياسي شدن دين و اخلاق، ابزار گرايي ديني و يا به عبارتي ماکياوليسم مذهبي است.