براين مگي، فيلسوف و شاعر و نويسنده و سياست‌مدار مشهور انگليسي، در رمان «مواجهه با مرگ» انسان را در روايتي جذاب و تکان‌دهنده به مواجهه با زندگي و عشق و مرگ مي‌کشاند. رماني غريب از کسي که او را با گفتگوها و آثار فلسفي‌اش مي‌شناسيم. جان اسميت روزنامه‌نگار يک سالي است که در خاورميانه است. او ناگهان يک روز صبح متوجه مي‌شود روي گردنش چند تا غده درآمده. پزشک معالجش توصيه مي کند فوري برگردد انگلستان که معاينه شود. ولي جان موضوع را جدي نمي‌گيرد. او خيال دارد ازدواج کند و وقتي به انگلستان برمي‌گردد اين موضوع را با مادرش درميان مي‌گذارد و به دنبال درمان بيماري‌اش مي‌رود. دکترها حدس مي‌زنند که او به بيماري هاجکين مبتلا است ( نوعي سرطان خون که در آن غدد لنفاوي شروع به رشد بي‌رويه مي‌کنند) اما به درخواست مادر جان، اين بيماري کشنده را از او مخفي مي‌کنند: «من قبلاً افراد زيادي را ديده‌ام که با شنيدن خبر مرگ خودشان قبل از اينکه واقعاً مرگشان فرارسيده باشد، مرده بودند. شماها خيال نکنم اين طور تجربه‌اي داشته باشيد. مهم نيست که آدم خودش چه ادعايي مي‌کند و چه جور عقايدي دارد. در عمل هيچ کس طاقت شنيدن خبر مرگ خودش را ندارد. اگر بفهمد که به‌زودي قرار است بميرد، نابود مي‌شود.» جان يک ماه در بيمارستان مي‌خوابد و به کار بازمي‌گردد بدون اين که بداند در بدنش چه اتفاقي دارد مي‌افتد. او در بيروت با دختري به اسم آيوا آشنا مي‌شود و عاشق او مي‌شود، ازدواج مي‌کند و به استقبال زندگي شگفت انگيز و کوتاهش مي‌رود. براين مگي در اين اثر مي‌خواهد بگويد فقط مرگ است که مي‌تواند به زندگي معنا بدهد و ترس و تاسف از کرگ يعني تأسف و ناراضي بودن از موجوديت فردي. پس مرگ نه‌تنها بدبياري و فاجعه‌اي نيست بلکه پيش‌شرط زندگي معنادار است.