اين کتاب نخستين متن اساسي در ارائه? يک بررسي جامع از علوم شناختي در معناي کامل آن است. رويکرد ويژ? هره به علوم شناختي، رويکردي ترکيبي است: ميان دو قطب اصلي موجود در علوم شناختي، يعني رويکرد گفتماني محض از يک سو و رويکرد عصب زيست شناختي محض از سوي ديگر، رويکردي ميانه وجود دارد که در آن سه دستور زبان شخص بنياد، اندامواره بنياد و ملکول بنياد با يکديگر همساز مي شوند. براي رسيدن به چنين تعادلي، هره در فصول مختلف کتاب نخست مي کوشد هستي شناسي واقع گرايانه و قابل دفاعي براي روان شناسي و علوم شناختي فراهم آورد. آنگاه از خلال معرفي ابزارهايي مفهومي، مانند مدل، دستور زبان، معنا، جهت مندي، هنجارمندي و موضع مندي، نوعي مطالع? غيرتقليل گرايانه و غيرشيء انگارانه از قلمرو انسان و جهان اجتماعي او پيشنهاد مي کند. دست آخر، نشان مي دهد که اين برنام? پيشنهادي چگونه مي تواند با نمونه ها و مسائل انضمامي و ملموس روبه رو شود و در کجا از رويکردهاي رايج فاصله مي گيرد.