کنکاشي در هنر معاصر ايران اثري است که به شکل همه جانبه‌اي، هنر معاصر ايران را در قالب شش فصل غني و خواندني مورد واکاوي قرار مي‌دهد و در راستاي به انجام رساندن اين هدف، به موضوعات متنوعي پرداخته است. براي مثال، در مقدمه به مدرنيته و تجددگرايي و ارتباط آن با ويژگي‌هاي فرهنگي و سياسي جامعه ايران گريزي زده و همچنين ملي‌گرايي و جنبش‌هاي ديني را نيز از همين نظرگاه بررسي مي‌کند. اين كتاب سپس پيش زمينه‌اي تاريخي از دگرگوني‌هاي هنري عصر قاجار، تاثير دارالفنون و مدرسه صنايع مستظرفه، صنايع قديمه و شکل‌گيري مکتب نگارگري و بالاخره آغاز جريان نوگرايي و گسترش آن در دهه‌هاي بيست و سي شمسي سخن مي‌گويد. با گسترش نوگرايي آنچه در کنار آن مطرح مي‌شود، مساله هويت و ملي‌گرايي است و نويسنده بعد از پرداختن به تمام اين مسائل، به پديدار شدن هنر معاصر، گفتمان‌هاي هنري نو و گسترش اين گفتمان‌ها بعد از انقلاب، پارادايم‌هاي هنر معاصر در کشور از دهه هفتاد به بعد و مساله معاصريت در برابر پرسش خاص بودن فرهنگي مي‌پردازد. همچنين در فصل ششم اين كتاب، تقابل گذشته و حال مطرح مي‌شود.