کتاب فضيلت کناره ‌گرفتن؛ هنر خويشتن‌داري در عصر افراط اثري از سوند برينکمان است که با ترجمه محمد ملاعباسي مي‌خوانيد. با مطالعه اين کتاب قرار است ياد بگيريم که چطور با ترس از جا ماندن مقابله کنيم و لذت حقيقي زندگي را پيدا کنيم. بري شوارتز درباره اين کتاب اينطور گفته است: «بهترين کتاب درباره اينکه چرا کمتر بيشتر است.» ما در عصري زندگي مي‌کنيم که هميشه به بيشتر و بيشتر تشويق مي‌شويم. بيشتر آموختن، بيشتر خواستن، بيشتر تجربه کردن و از دست ندادن حتي يک لحظه در زندگي. ما هميشه با اين ترس زندگي مي‌کنيم که مبادا از چيزي جا بمانيم. همه در گوشمان مي‌خوانيم که وقت تنگ است و بايد عجله کنيم. اما آيا حقيقت واقعي زندگي همين است؟ سوند برينکمان، استاد روان‌شناسي دانشگاه آلبورگ، در کتاب فضيلت کناره گرفتن در تلاش است تا به ما بياموزد چطور از اين طوفان کناره گيري کنيم. او سوال بسيار مهم ديگري را دوباره از ما مي‌پرسد: آيا واقعا لذت زندگي در داشتن چيزهاي بيشتر است؟ او ذهن مخاطبانش را به سمت يک هنر باستاني مي‌برد. هنري که در طول تاريخ و سال‌هاي بسيار، يک راهنماي اخلاقي براي زندگي انسان‌ها بوده است و مسير زندگي آنان را مشخص مي‌کرده اما حالا فراموش شده است. اين کتاب، هنر خويشتن‌داري در عصر افراط را به مخاطبانش مي‌آموزد. برينکمان با کتابش، فضيلت کناره گرفتن به ما کمک مي‌کند تا دوباره، فضيلت ميانه‌روي را به خاطر بياوريم و مسير زندگي خودمان را به اين ترتيب تغيير دهيم. بخشي از کتاب فضيلت کناره‌ گرفتن در طول ساليان، منتقدان متعددي رواج اين گرايش جديد مصرفي را، چه در رابطه با کالاهاي مادي و چه در مورد روابط انساني، نقد کرده‌اند و بديل‌هاي فراواني نيز ارائه شده است. حدود ?? تا ?? سال پيش، ايده «زندگي ساده» در بحث‌هاي مرتبط با سبک زندگي خيلي محبوب بود و کتاب‌هاي پرفروشي درباره اين پديده به زبان‌هاي مختلف نوشته مي‌شد. زندگي ساده به جنبشي واقعي تبديل شده بود، اما وقتي امروز اين واژه را در گوگل جست‌وجو مي‌کنم، بيشترين نتايجي که مي‌آيد به وب‌سايت‌هايي درباره مبلمان و طراحي داخليِ فاخر به سبک اسکانديناويايي است. مي‌شود از روي تصاويرشان هم فهميد که زندگي ساده واقعاً گران‌قيمت شده است! چرا عمر مفيد جنبش زندگي ساده اين‌قدر کوتاه بود؟ شايد به اين خاطر که اصلي‌ترين مخاطبانش ثروتمندان و دارندگان بودند، کساني که مي‌توانستند ساده و تميز زندگي کنند، آدم‌هايي که اين‌قدر وقت داشتند که مديتيشن کنند و با خودشان به صلح برسند. اين گزينه براي خيلي‌ها خارج از دسترس است. آن‌ها بايد قبض‌هايشان را پرداخت کنند و ناهارهاي عجله‌اي براي خودشان آماده کنند. (??) فيلسوفي به نام جروم سيگال در تحليل جنبش «زندگي ساده» به اين نتيجه رسيد که اين حرکت بيش‌ازاندازه فردگرايانه بود و سريعاً به خودياريِ صرف تنزل يافت. (??) سيگال نمي‌گويد که اين انحطاط ناشي از جوهره تفکرات آن‌ها بود، نه، بحثش اين است که زندگي ساده يک جنبش «چطور» است، يعني مثلاً براي مرفهان ابزارهايي به‌منظور رسيدن به خوشبختي معرفي مي‌کند، اما حاوي هيچ جهت‌گيري اجتماعي يا تأملِ ژرفي درباره ارزش‌هاي بنيادين نيست. زندگي ساده به چيزي تبديل شد که از ابتدا بود: نوعي فلسفه زندگي بدون هيچ محتواي فلسفي‌اي. سيگال (که جالب است بدانيد قبلاً براي کميسيون بودجه کنگره آمريکا کار مي‌کرده) در کتاب خودش، سادگي لطيف، مي‌کوشد تا بنياني اقتصادي و سياسي براي زندگي‌اي ساده‌تر و پايدارتر طراحي کند. از نظر او، چنين برنامه‌اي شامل نوعي تقابل با انديشه اقتصادي معاصر و بازگشت به ارسطو خواهد بود. اين ارسطو بود که چند هزار سال پيش بنيادي‌ترين سؤال را پرسيد: هدف از اقتصاد چيست؟ سيگال و ارسطو، هر دو، پاسخشان اين است که هدف اقتصاد تأمين هرچه بيشتر ما نيست، بلکه آزادکردن ما از احتياجات مادي است تا بتوانيم يک زندگي نيک را در پيش بگيريم. به همين دليل، بحث از اقتصاد، بدون درنظرداشتنِ اينکه زندگي نيک چگونه زندگي‌اي است، بحثي بيهوده است. بسياري از اقتصاددانان موافقت خواهند کرد که زندگي نيک يعني رسيدن به آرزوها و ترجيحاتِ فردي‌مان، حالا اين آرزوها هرچه که مي‌خواهد باشد. سيگال، مانند ارسطو، معتقد است که نه‌تنها در پرتوِ ارزش‌هاي اخلاقي، بلکه به شيوه‌اي عقلاني نيز مي‌توان درباره مشروعيتِ ترجيحات ما چون‌وچرا کرد. بيشترِ ما ترجيحاتي داريم که مشخصاً چيزهاي مطلوبي نيستند، چون يا غيراخلاقي‌اند يا خيلي پايدار نيستند. خيلي‌ها هستند که مي‌خواهند تا آنجا که ممکن است ثروتمند باشند، اما ارسطو باور داشت که پول ممکن است خيلي زود از چيزي خوب پا فراتر بگذارد و انسان‌ها را از آنچه واقعاً در زندگي مهم است بازدارد. هوادارانِ بعدي سادگي، مانند فيلسوف قرن نوزدهمي، هنري ديو