معرفي کتاب فرهنگ توصيفي اصطلاحات روايت شناسي آنچه به شکل بارز باعث تفاوت بين متن روايي و غير روايي مي ‏شود گفتن يا نگفتن داستان است. همان‏ گونه که در هر متن روايي يک راوي وجود دارد، دستِ‏ کم يک «روايت‏ شنو» نيز وجود دارد. از مهم‏ترين عواملي که ويژگي‏ هاي روايت‏ شنو را تعيين مي‏ کند مي‏ توان به «سطح روايي»، «ميزان مشارکت»، و «درجه ادراک‏ پذيري» راوي اشاره کرد. در اين پژوهش بر آنيم تا، علاوه بر معرفي نشانه‏ هاي مستقيم و غيرمستقيم وجود «روايت ‏شنو»، به تبيين دو گونه «روايت‏ شنوِ» درون‏ متني و برون‏ متني نيز بپردازيم. بنابراين، سؤالات اساسي‏ اي که پيکرة پژوهش حاضر را تشکيل مي‏دهد اين‏گونه مطرح مي‏شود که تمايز متن روايي و غيرروايي چيست؟ نشانه‏ هاي مستقيم و غيرمستقيم مبني بر وجود روايت‏ شنو در داستان چگونه نمود مي‏ يابد؟ و پرسشِ آخرِ پژوهش اين است که منظور از روايت‏ شنوِ درون‏ متني و برون‏ متني در يک متن چيست؟ نتايج پژوهش حاضر نشان مي‏ دهد روايت‏ شنوِ درون‏ متني همان مخاطب تخيلي و روايت ‏شنوِ برون‏ متنيْ خوانندة ملموس است...