يک اصيل‏زاد? سالخورده و يک خوان‎سالار پير در آغاز ماه آوريل سال ???? ميلادي سه ساعت و ربع بعد از ظهر، مارشال دو ريشليو آشناي قديمي ما که در کتاب ژوزف بالسامو به خوانندگان معرفي شد بعدازاينکه رنگ ابروي خود را شست و به صورت خويش در آيينه که پيشخدمت وي نگاه داشته بود نگريست، با اشاره‏اي پيشخدمت را مرخص کرد و از جا برخاست و قبل از اينکه پيشخدمت از اتاق خارج شود گفت: بگوييد خوان‎سالار بيايد. طولي نکشيد که خوان‎سالار که لباس رسمي شغل خود را پوشيده بود وارد شد و سر فرود آورد و ريشليو گفت: اميدوارم همان‏طوري که دستور دادم براي من شام خوبي تهيه کرده باشيد. خوان‎سالار گفت: بلي آقا! ريشليو گفت: آيا از صورت ميهمانان مطلع شديد؟ خوان‎سالار گفت: بلي آقا، من شمار? آنها را به خاطر سپردم و مي‏دانم که ? نفر هستند و ? سرويس بايد براي آنها مهيا باشد. ريشليو گفت: درست است،، ولي سرويس داريم تا سرويس. خوان‎سالار گفت: بلي عالي‏جناب، اما… . ريشليو حرکتي کرد که حاکي از عدم رضايت بود و گفت: آقا، کلم? «اما» يک جواب درست نيست، زيرا هر دفعه که من کلم? اما را شنيده‏‏ام، و در مدت ??‎‎ سال عمر خود مکرر اين کلمه به گوش من رسيده، گو اينکه ذکر اين بيان خوب نيست، مع‏هذا آزموده‏ام که همواره اين کلمه، مقدم? يک جواب منفي يا دور از عقل بوده است. خوان‎سالار سر فرود آورد و سکوت کرد. ريشليو گفت: در چه ساعت شما به ما شام مي‏دهيد؟ خوان‎سالار گفت: عالي‏جناب، امروز طبق? متوسط دو ساعت بعد از ظهر شام مي‏خورند و کارمندان اداري و دادگستري و به‏طور‏کلي طبق? کارمند سه ساعت بعد از ظهر صرف غذا مي‏نمايند و ساعت صرف شام اصيل‏زادگان، چهار ساعت بعد از ظهر است. ريشليو گفت: من در چه ساعت بايد شام بخورم؟ خوان‎سالار گفت: عالي‏جناب، در ساعت پنج بعد از ظهر شام ميل خواهيد فرمود. ريشليو با لحني حاکي از عدم رضايت و تعجب گفت: پنج ساعت بعد از ظهر شام بايد بخوريم؟ خوان‎سالار گفت: بلي عالي‏جناب، و سلاطين در اين موقع شام مي‏خورند. ريشليو گفت: سلاطين چه ربطي به من دارند؟ خوان‎سالار گفت: عالي‏جناب، ارتباط پادشاهان با شام شما اين است که در فهرست مدعوين که به من داديد نام يک شاه نوشته شده است. ريشليو گفت: اشتباه مي‏کنيد، مدعوين امروز من جز اصيل‏زادگان کسي نيستند. خوان‎سالار گفت: من تصور مي‏کنم که عالي‏جناب مي‏خواهيد با خدمتگزار وفادار خود شوخي بکنيد و از اين ابراز مرحمت بسيار سپاسگزارم، ولي در فهرستي که به من داديد نوشته شده که يکي از مدعوين آقاي کنت دو هاگا مي‏باشد. ريشليو گفت: مقصود شما از ذکر نام او چيست؟ خوان‎سالار گفت: کنت دو هاگا يک پادشاه است.[1] ريشليو گفت: من هيچ پادشاهي را سراغ ندارم که داراي اين اسم باشد. خوان‎سالار گفت: عالي‏جناب، خواهشمندم که مرا عفو فرماييد، ولي من تصور مي‏کردم، من فرض مي‏کردم که ايشان… ‏. ريشليو حرف او را قطع کرد و گفت: شغل شما تصور کردن نيست و وظيف? شما فرض کردن نمي‏باشد. وظيف? شما اين است که اوامري را که دريافت مي‏کنيد، اجرا نماييد و اشخاص را به همان نام که من به شما داده‏ام بشناسيد، بدون اينکه دنبال تصور و فرض برويد. وقتي‌که من بخواهم چيزي را به اطلاع شما و ديگران برسانم، خود آن را مي‏گويم. وقتي چيزي نگفتم، دليل بر اين است که نبايد شما و ديگران، در آن خصوص، اطلاعي به‌دست بياوريد. خوان‎سالار براي عذرخواهي، با احترامي زيادتر، سر فرود آورد. ريشليو گفت: به‎هرحال چون ميهمانان من همه اصيل‏زاده هستند، شما بايد در ساعت معمولي، يعني ساعت چهار بعد از ظهر، به ما شام بدهيد. قياف? خوان‎سالار بعد از شنيدن اين حرف گرفته شد و قامتش قدري خم گرديد و بعد آهسته سر را بلند کرد و گفت: عالي‏جناب، گرچه مي‏دانم که عرض من سبب خشم شما خواهد گرديد، ولي ناچارم بگويم که عالي‏جناب بايد ساعت پنج بعد از ظهر شام صرف نماييد. ريشليو براي دومين‌مرتبه ابروان را به هم آورد و گفت: براي چه من بايد در ساعت پنج بعد از ظهر شام بخورم؟ خوان‎سالار گفت: براي‎اينکه عملاً غيرممکن است که قبل از ساعت پنج بعد از ظهر شام ميل کنيد. ريشليو باوجود ?? سالگي، با يک حرکت سريع، سر را راست کرد و با لحني باشکوه و آمرانه گفت: آقا، چند سال است که شما در خدمت من هستيد؟ خوان‎سالار با احترام جواب داد: بيست سال و يک ماه و يک هفته. ريشليو گفت: ولي بااينکه بيست سال و يک ماه و يک هفته مي‏باشد که در خدمت من هستيد، يک روز، حتي يک ساعت به دور? خدمت شما افزوده نخواهد شد و هم‏اکنون ارباب ديگري براي خود پيدا کنيد، براي‎اينکه من ميل دارم که در خان? من کلم? غيرممکن از دهان کسي بيرون نيايد و سن‎وسال من هم اجازه نمي‏دهد که خود را براي آشنا شدن با اين کلمه تربيت کنم، زيرا در اين دوره از عمر، ساعات عمر من بسيار گران