اين كتاب بررسي اي علمي ار پديده اي به نم هنر در مسير تكامل اجتماعي است. نكته اساسي و چشمگير در كتاب رسيدن به شناخت علمي درباره تكامل عمومي هنر است؛ بدين معني كه شرايط عيني و اجتماعي چگونه به تكوين چنين پديده اي انجاميده و بشر با بازتاب فعالانه ي اين شرايط و قوانين آن در ذهن خود چگونه به تكامل و دگرگوني نقش اين پديده در دوران هاي تاريخي همت گماشته است. قسمت هايي از اين کتاب : هنر، خود واقعيتي‏ اجتماعي است. جامعه به هنرمند، اين جادوگر والامرتبه، نيازمند است و حق دارد از وي‏ بخواهد كه از نقش ويژه‏ ي اجتماعي خود، آگاه باشد... معمولا هنرمند براي خود،رسالت‏ اجتماعي دوگانه‏ يي قائل مي‏ شود: رسالت اجتماعي مستقيم، كه از جانب شهر، اتحاديه‏ ي‏ شهر و يا گروهي اجتماعي به وي محول مي‏شود و رسالت اجتماعي غيرمستقيم، كه از احساس پراهميت شخصي وي مايه مي‏گيرد، يعني از آگاهي اجتماعي او... يک اثر هنري همواره انسان را به مبارزه مي طلبد؛ انسان به توجيه و تبيين آن نمي پردازد، بلکه خود را با آن تطبيق مي دهد. در تاويل و تعبير اين اثر هنري، انسان از آرمانها و تلاش هاي خود مدد مي جويد و بدان معنايي ارزاني مي داند که از شيوه زندگي و تفکر خود وي سرچشمه مي گيرد. در واقع هر اثر هنري، تا همان حد که واقعا بر انسان اثر مي گذارد، يک هنر نو هم به شمار مي آيد. انسان خلاق با رنگي که بر چهره طبيعت مي زند آن را دگرگون مي سازد و همراه با اين دگرگوني خويشتن را مي آفريند. در جريان بي درنگ حرکت هستي، بر انسان – که کيفيت ويژه اي از ترکيب عناصر آن و جزئي از طبيعت بيکران است – در جريان کار و خلاقيت با آن وحدت مي يابد و رشد مي کند. رشد و تکامل انسان رشد متقابل نيروهاي مادي و فکري آن در جريان کار خلاقه است، و «هستي» و « شعور» دو وجه بيروني و دروني انسان خلاق مي باشند. اين دو مقوله در مقابله دائم خويش با هم مي آميزند و جرياني را مي سازند که «انسان خلاق» نام دارد.