نماي نزديک:داوود غفارزادگان قصه‌گوي چيره‌دستي است، با تسلطي شگرف در وصف آدم‌ها و فضاهاي عيني و ذهني داستانش. «سنگ اندازان غار کبود»، داستان پنهان شدن سربازان فراري از پادگان‌هاي رژيم پهلوي در غاري به همين نام را روايت مي‌کند. قصه که به روزهاي قبل از انقلاب اسلامي برمي‌گردد، از منظر دو نوجوان روستايي روايت مي‌شود و همه وقايع در مدت زماني کوتاه اتفاق مي‌افتد. کتاب، به نوعي تصويرگرحرکت‌هاي خودجوش مردمي در سرآغاز انقلاب و در سالهاي ???? و ???? است. داستاني که با بهره گيري از زباني ساده، اما غني از واژگان، مضامين عميقش را در زيرساختهاي خود مطرح مي‌کند. نويسنده توانمندي‌اش را در شخصيت‌پردازي و فضاسازي به خوبي نشان داده و در هيچ کجاي داستان بلند خود، مخاطب را از روايت قصه‌اش خسته و دلزده نمي‌کند. بر اين اساس مي‌توان «سنگ اندازان غار کبود» را يکي از بهترين رمانهاي نوجوان در زمينه انقلاب اسلامي دانست؛ داستاني با ديالوگ‌هاي درخشان که متکي بر شناخت نويسنده از شخصيت‌ها و همچنين فرهنگ بومي و سنت‌هاي روستايي آنهاست. غفارزادگان داستانش را با نثري ريزبافت و کلامي سحر کننده آغاز مي‌کند، کلامي که در‌‌‌ همان جمله‌هاي نخستين، مخاطب را مجذوب شنيدن قصه‌اي مي‌کند که پر از فراز و فرود‌هاي بسيار است؛ کشمکش‌هايي که در پس آرامش اين جملات نهفته است.