چشم مرا پُر مي کند از دور، نور گنبدت خورشيد گرم و کوچکي ست انگار روي مرقدت صحنت پرُ است از مرد و زن روي لبِ هر کس دعا توي شلوغي مي دوند اين سو و آن سو بچّه ها