«کتاب سري از عشق»، که توسط «موسسه فرهنگي مطالعاتي شمس الشموس» تدوين شده، مجموعه سخنراني هاي حجت الاسلام والمسلمين سيد علي نجفي(ره) عارف وارسته است که اکثر آنها در باب دعا و توحيد است و تأثير نوراني شب هاي پربرکت ماه رمضان در فضاي روحاني کلام پربار ايشان مشهود است. آن بزرگوار که خود به تصريح استاد گرانقدرش آيت الله سيد اسماعيل شفيعي(ره) «در توحيد به اجتهاد رسيده بود»، غالبا سخنانش را با بحث توحيدي سنگيني شروع مي کرد. مي فرمود: «بدون توحيد نمي توانم شروع کنم. تا دلم آباد نشود، نمي توانم چيزي به شما بدهم. شما هم فکر نکنيد حرف هاي توحيدي را متوجه نمي شويد. حرفِ توحيد لفظ نيست، با فطرت و قلب سر وکار دارد، مثل بذري در دل مي نشيند و بعدا خودش شکوفا مي شود.» او آميختگي ولايت و توحيد را به جان و دل دريافته بود. مباحث سنگين عرفان نظري را طوري به سادگي مطرح مي کرد که مشخص بود با تمام وجود آن ها را لمس و تجربه کرده است. عشق به اميرالمومنين (ع) و حضرت اباعبدالله(ع) وجودش را لبريز کرده بود. کمتر پيش مي آمد صحبتي کند و به کربلا متصل نشود، نسوزد و نسوزاند و هنگام روضه خواندن، چهره برافروخته اش اشک مستمعين را سرازير مي کرد. به گونه اي که انگار خود در صحنه عاشورا حضور داشته، دوشادوش اصحاب امام(ع) شمشير زده و از يزيديان زخم خورده بود. بحث هاي اعتقادي ايشان نيز اغلب به روضه حضرت سيدالشهدا(ع) ختم مي شد و خود چنان گريه مي کرد که گويا در چشمانش چشمه مي جوشيد. ايشان دعاي هر روز را نيمه شب پيش از آن روز شرح و بسط مي داد و اين خود فرصتي مغتنم بود تا طالبان معرفت با شنيدن نکات دقيق مطرح شده در هر فراز، روزي متفاوت را براي خويش رقم بزنند.