كتاب حاضر، چاپ تجديد نظر ‌شده و تفصيل‌ يافته كتاب زيبايي ‌شناسي و ذهنيت: از كانت تا نيچه، اثر اَندرو بووي، استاد كرسي زبان آلماني و مدير «مركز پژوهش علوم انساني و هنرها» در رويال هالووي دانشگاه لندن است كه از روشن ‌بيني ‌هاي خاصي درباره انديشمندان مختلفي چون هولدرلين، فيشته و آدورنو برخوردار است. اين كتاب بهترين منبع موجود براي دسترسي به اين ميراث فكري مهم به ‌شمار مي ‌رود و تا حد بسيار زيادي به ما كمك مي‌ كند كه درباره فلسفه جديد آلمان و اهميتي كه هنر در اين سنت دارد، به شناخت بهتري دست يابيم. مباحث کتاب بدين‌قرار است: فلسفه‌ي جديد و پيدايش نظريه‌ي زيبايي‌شناسي کانت، "ايده‌آليسم آلماني و رمانتيسم آغازين آسمان"، "تفکراتي درباره‌ي عامل شناسايي (سوژه) (فيشه، هولدرلين، ونوواليس)"، "شلينگ، هنر به منزله‌ي افراز فلسفه"، "هگل، آغاز نظريه‌ي زيبايي‌شناختي و پايان هنر"، "اشلاير ماخر: هنر و تفسير"، "موسيقي و زبان و ادبيات" و "نيچه و سرنوشت انديشه‌ي رمانتيک". آراي فيلسوفاني در اين کتاب مورد بررسي قرار گرفته که در فاصله زماني بين دو فيلسوف شهير آلماني قرار مي‌گيرند؛ يعني کانت و نيچه. کانت يکي از تأثير‌گذارترين و مهم‌ترين فلاسفه غرب است که تاريخ انديشه فلسفي غرب را به خود و پس از خود تقسيم نموده است. وي با ابداع فلسفه انتقادي و نگارش سه کتاب نقد، گامي مهم و مؤثر در فلسفه جديد برداشت به طوري که نقد‌هايش و به طور خاصي سومين نقدش، راه‌گشاي بسياري از فلاسفه زيبايي‌شناسي پس از او شد. هر چند کانت بر خلاف ايده‌آليسم آلماني — که انديشه آدمي را در انديشيدن، مطلق نامحدود مي‌شمرد — اعتقاد داشت که انديشه جز در قلمرو نمود‌ها به شناسايي دست نمي‌يابد؛ اما بسياري آراي نقادانه کانت را زمينه‌ساز جنبش ايده‌آليسم آلماني مي‌دانند. نقد تمسخر‌آميز فلسفه و اخلاق، انکار متافيزيک، ارايه نظرات مبهم و متناقض در حوزه زبان و موسيقي، باعث شده است که آندرو بووي ظهور نيچه را در حکم ضربه‌اي بر فلسفه کلاسيک قلمداد کند.نيچه همانند کانت فيلسوفي منحصر به فرد است. اکثر آراي نيچه راجع به هنر و زيبايي‌شناسي در کتاب «زايش تراژدي از روح موسيقي» مطرح شده‌اند. اين که به طور دقيق نيچه چگونه توانسته نظر خود را از بيخ و بن دگرگون سازد با دو قطعه از نوشته‌هاي کتاب «انساني، بس بسيار انساني» به سادگي قابل اثبات است. اين قطعات مؤيد عقيده‌اي درباره موسيقي هستند که در نقطه مقابل عقيده مندرج در «زايش تراژدي» قرار دارد. اين تفاوت ديدگاه از نظر نويسنده، نتيجه بدگماني او به اين نکته است که موسيقي با تبديل شدن به محل تازه احساسات متعالي، بتواند جاي متافيزيکي را بگيرد که نيچه اکنون مايل است برآن غلبه کند. نويسنده کتاب «زيبايي‌شناسي و ذهنيت» با نگاهي واقع‌گرا در خلال مباحث، با تکيه بر سنت زيبايي‌شناختي، به نقد دستاوردهاي روشنگري و فلسفه جديد پرداخته است.