ميلاد تو رضا جان لب ها به خنده باز است من رو به سوي گنبد مادر سر نماز است شيريني است و ‌نذري در دست هاي مردم پيش کبوترانت يک بچه ريخت گندم پهلوي من زني پير غرق دعا و ذکر است توي حرم همين جا يک مرد توي فکر است با يک سبد دل تنگ لبريز از آرزوها روز تولد تو ما آمديم اينجا