نماي نزديک:زندگي انباشته از تجربه و سراسر حادثه آيت‌الله محمد صدوقي، شهيد محراب موجب شده است تا شمسي خسروي ـ که مسئوليت نگارش دوازدهمين کتاب از مجموعه «قهرمانان انقلاب» را به عهده داشته ـ انبوهي از اطلاعات مربوط به اين روحاني بزرگ و مردم‌دار را در اثري موجز خلاصه کند و از تمام آنها داستان‌هايي بيارايد که با زاويه ديد داناي کل روايت مي‌شوند. ماجراي داستاني کتاب، برخلاف بسياري از آثار مشابه در همين مجموعه از زماني شروع مي‌شود که محمد صدوقي، به تازگي همسري اختيار کرده و از طرفي در مدرسه چهارباغ مشغول تحصيل است، اما دل‌نگران اوضاع و احوال خانواده است و تصميم دارد در برف و سرماي بسيار شديد آن زمان، خود را به زادگاهش يزد برساند و ديداري با خانواده تازه کند. نويسنده، ناگزير مي‌شود خيلي زود به خدمات و تلاش‌هاي آيت‌الله صدوقي، رنگ و بوي داستان بدهد. او اجازه نمي‌دهد مخاطب با يک داستان ساده و کشدار روبرو باشد؛ خيلي زود زمان داستان را تغيير مي‌دهد و او را به فضايي مي‌برد که شهيد صدوقي، داراي هفت فرزند است و دارد مدرسه عبدالرحيم‌خان يزد، همان که خود دانش‌آموخته آنجاست، آبادش مي‌کند و از زباله‌داني بازاريان يزد به محيطي براي علم‌آموزي مبدل مي‌سازد. خسروي، قهرمان کتابش را اندک اندک وارد رخدادهاي انقلاب اسلامي مي‌کند و ارتباط او با امام خميني (ره) را به عرصه داستان مي‌آورد. تهديد ساواک مبني بر سخنراني نکردن را جدي نمي‌گيرد و منبرهايي انتقادي سرانجام او را با حکومت پهلوي رو در رو مي‌کند. اما آيت‌الله صدوقي، ذخيره انقلاب براي روزهاي سخت پس از پيروزي آن است که سرانجام به آرزوي ديرين خود مي‌رسد.