کتاب دره گل سرخ مشهورترين اثر نويسنده سوئدي آستريد ليندگرن و درباره زندگي پس از مرگ است. «دره گل سرخ» درباره دو برادر به نام هاي يوناتان و کارل شيردل نوشته آستريد ليندگرن نويسنده سوئدي است که عزيزالله قوطاسلو کار ترجمه فارسي آن را برعهده داشته و با ويراستاري محمدرضا سرشار منتشر شده است. کارل پسر بچه 10 ساله و ضعيفي است که قادر نيست که از رختخواب خارج شود. او برادر 13 ساله شجاع و زيبايي به نام يوناتان دارد. کارل که متوجه مريضي وحشتناک خود هست از يوناتان درباره مرگ مي پرسد و يوناتان مي گويد بعد از مرگ، آن ها به نانگيليا خواهند رفت. بعد از مدتي يوناتان در آتش سوزي و کارل در اثر مريضي جان خود را از دست مي دهند و در دره آلبالو در نانگيليا با يکديگر ملاقات مي کنند. در اين سرزمين لباس ها و نحوه زندگي مردم مثل قرون وسطي است. يوناتان و کارل تصميم دارند به مردم دره گل سرخ کمک کنند تا از دست تنگيل و اژدهاي او کاتلا رهايي يابند و ماجراهاي آنها در اين سرزمين افسانه اي شروع مي شود. نبرد نيکي و بدي.... اين رمان آکنده از مفاهيمي همچون عشق، محبت، شجاعت، مبارزه با پليدي ها است و نويسنده با خلاقيت اعجاب انگيز و پراحساس دنياي پس از مرگ را براي نوجوانان بيان کرده است. پيش از اين، سريالي با اقتباس از همين رمان ساخته و در ايران هم از تلويزيون پخش شده است. ليندگرن در سال 2002 درگذشت و بعد از مرگش، دولت سوئد براي گراميداشت خاطره او «جايزه يادبود آستريد ليندگرن» را بنياد نهاد. اين جايزه، که مبلغ آن بالغ بر 5 ميليون کرون سوئد است، بزرگترين جايزه نقدي جهان در رابطه با ادبيات کودک و نوجوان به حساب مي آيد.«دره‌گل سرخ» بيشتر با نام سريال «برادران شيردل» براي بچه‌هاي ايراني شناخته شده است. اين سريال سال‌ها پيش در برنامه‌کودک پخش مي‌شد که در همان زمان مورد استقبال بسياري از نوجوانان قرار گرفت. اين داستان، رجعت ما انسان‌ها به نانگيالا است؛ جايي که آدم‌ها بعداز مرگ به آن مي‌روند و در ذهن کودکانه‌ راوي داستان، نانگيالا ناميده شده است. وقتي پسرک بيمار داستان به طور اتفاقي از بزرگ‌ترها مي‌شنود که به زودي خواهد مرد با ترس، اين موضوع را با برادرش يوناتان در ميان مي‌گذارد، اما او نه تنها برايش دلسوزي نمي‌کند؛ بلکه استقبال هم مي‌کند و مي‌گويد: چه خوب، کاش اول من مي‌رفتم. پايه‌‌ رمان در ابتدا، حکايت از ترسيم جهاني غريب دارد اما جلوتر که مي‌رويم، اتفاقات رمان، دريچه‌هاي ديگري را مي‌گشايد و اتفاقاً داستان را به زندگيِ اين‌ جهاني نزديک مي‌کند. نکته‌‌ بعدي درباره‌‌ تکه‌ اول رمان، تأکيد بر نوعي نوستالژي جهان پيشامدرن است. نانگيالا يا بهشتِ موعودي که اين دو برادر قدم در آن نهاده‌اند،‌ دهکده‌اي‌‌ است بدون هيچ‌يک از مؤلفه‌هاي جهان مدرن؛ بدونِ ماشين، بدونِ اتومبيل، بدونِ کارخانه و عاري از هر نشانه‌ مدرنِ ديگر. حس مي‌کنيم نويسنده دنياي خالي از آلام را، دنيايي عاري از اين نوع نشانه‌ها مي‌داند. اما اين تازه شروعِ رمان است. چراکه بعد از مدتي درمي‌يابيم، دنيايِ تازه‌اي که برادران «شيردل» به آن پا نهاده‌اند، آن چيزي نيست که فکرش را مي‌کرديم. دره گل سرخ کتابي است خواندني که با ويرايش محمدرضا سرشار، خواندني‌تر هم شده است.