اين اثر علمي به چگونگي بازي بازيگر در مقابل دوربين فيلم و سينما پرداخته و ميان بازيگري تئاتر و فيلم و سينما تفاوت جدي قائل شده است. اين کتاب براي دانشجويان رشته بازيگري و کارگرداني سينما نوشته شده است. هنر بازيگري شايد پرطرفدارترين هنر زمانه ما باشد. جذابيت هاي بازيگري براي بسياري فريبنده است و آنها را به خود جذب مي کند. امروز اغلب جوانان فکر مي کنند که بازيگري هنر آساني است که فقط با داشتن چهره يا رابطه اي در دنياي سينما، مي توان قله هاي اين هنر را فتح کرد. خيلي از آن هايي که مي خواهند وارد اين عرصه شوند، نمي دانند که بازيگري، هنري پر مشقت و نيازمند فراگيري و تجربه است. نبود آموزش آکادميک در سينماي امروز باعث شده تا سينما محملي باشد براي بازي بازيگران يک بار مصرف! مهدي ارجمند در اين کتاب سعي کرده که قوانين و اصول بازيگري، به ويژه بازيگري جلو دوربين را بررسي کند. او در اين راه ابتدا الفباي بازي در يک فيلم را را بررسي مي کند و با نگاهي به تاثيرهاي هنرهاي پيشين به بازيگري، مي کوشد تا مخاطب را با اصالت اين هنر آشنا کند. او در گام بعدي به سراغ ارتباط قاب و بازي رفته و مسايلي چون اندازه قاب، زاويه ديد، ميزانسن و عدسي را مورد ارزيابي قرار مي دهد. ارجمند تمام مباحث اين کتاب را به همراه مصداق هايي شرح مي دهد تا درک مسايل پيچيده بازيگري را براي مخاطبش آسان کند. به عنوان نمونه وقتي او از زبان نگاه و زبان چهره ياد مي کند، سريعا به نقش ژوليت بينوش در فيلم آبي و يا اليزابت تيلور در فيلم غول اشاره مي کند. البته تصوير اين بازيگران هم در کتاب چاپ شده تا مخاطب با ديدن تصاوير عيني، درکي بهتر از مباحث مطرح شده در کتاب داشته باشد. از آنجايي که کتاب به صورت کارگاهي (يعني سوال و جواب استاد و هنرجو) تاليف شده، مخاطب در برخورد با مباحث پيچيده بازيگري احساس خستگي نمي کند و با رغبت مسائل را دنبال مي کند.