حميده سادات لطيفي در کتاب بفرماييد داخل، دم در بد است: چگونه آداب معاشرت خود را رعايت کنيم، به تشريح رفتارهايي پرداخته‌ که موجب محبوبيت افراد مي‌شود و شما با جامه عمل پوشاندن به توصيه‌هاي اين کتاب مي‌توانيد در جامعه براي خودتان سري بلند کنيد. اين روزها مي‌گويند هر چيزي غيرمستقيمش از مستقيمش بهتر است. براي مثال مي‌گويند اگر مي‌خواهيد از کسي انتقاد کنيد، انتقادتان را به شيوه غيرمستقيم عنوان کنيد. حتي اگر مي‌خواهيد به کسي پيشنهاد بدهيد نيز، پيشنهادتان را به طريق غيرمستقيم بيان کنيد. اين روزها يه چيز ديگر هم مي‌گويند. مي‌گويند حرف‌هاي شيرين و نمکين بيشتر از حرف‌هاي جدي تاثير دارد. مي‌گويند حتي اگر مي‌خواهيد يک حقيقت بغرنج فلسفي يا يک واقعيت پيچيده اجتماعي را مطرح کنيد، آن را با شوخي و خنده توام کنيد تا تاثير بيشتر و بهتري روي مخاطب بگذارد. اتفاقي که در اين کتاب و ديگر کتاب‌هاي اين مجموعه افتاده، اين است که حميده سادات لطيفي به چيزهايي که اين روزها گفته مي‌شود توجه کرده است. در نتيجه شما در کتاب بفرماييد داخل، دم در بد است با چيزهايي مواجه مي‌شويد که هم غيرمستقيم‌اند، هم شيرين و نمکين. و البته ما به شکلي جدي و مستقيم انتظار داريم شما پس از مطالعه اين کتاب و کتاب‌هاي ديگر اين مجموعه، به چيزهايي که تا امروز به آن توجه نداشتيد يا کمتر توجه داشتيد، بيشتر توجه داشته باشيد. ميل به محبوبيت يکي از خواسته‌هاي ابتدايي و همچنين انتهايي آدمي است. تا اين‌جا درست. اما مشکل اين‌جاست که اين ميل فطري و غريزي به صورت خود به خودي ارضا نمي‌شود. در محبوب بودن، مقبول بودن، محبوب ماندن و مقبول ماندن عوامل و مؤلفه‌هاي بسياري دخيل است که بخشي از آن به رفتارهاي آدمي بر مي‌گردد. انسان براي رسيدن به اين مهم لازم است يک سري از رفتارها را از خود بروز بدهد و يک سري از رفتارها را تا جايي که مي‌تواند از خود بروز ندهد يا لااقل کمتر بروز بدهد يا دست‌ کم يک‌ جوري بروز بدهد که کسي متوجه نشود. از سوي ديگر ميل به بي‌نظمي نيز خصوصيتي است که در انسان موج مي‌زند. هر چند با کمال تأسف مشاهده مي‌شود که جامعه با تمام قوا با اين ميل مبارزه و سعي مي‌کند انسان را در يک چهارچوب‌هاي بيخودي‌اي محصور کند. به هر حال چون انسان مجبور است که در جامعه زندگي کند، مجبور است در آن چارچوب‌ها هم قرار بگيرد. وانگهي ميل به بي‌نظمي برخلاف ميل به محبوبيت، تنها براي خود انسان دلپذير است و هر انساني حتي اگر خودش نظم و ترتيبي در کارش نباشد، به طرزي خودخواهانه مايل است ديگران را منظم و مرتب ببيند. در بخشي از کتاب بفرماييد داخل، دم در بد است مي‌خوانيد: لباس نامعقول نپوشيد. لباس نامعقول به هر لباسي مي‌گويند که از هر جهت به آن نگاه کنيد معقوليت ندارد. يک کت براق که صد بلکه صد و پنجاه درصد نور دريافتي از محيط را انعکاس مي‌دهد، ممکن است براي مربي خرس‌ها در سيرک بزرگ خليل عقاب لباس معقولي باشد، اما براي من و شما معقول نيست. کفش نوک‌ تيز که مي‌تواند در هنگام دعوا به عنوان آلت قتاله مورد استفاده طرفين قرار گيرد ممکن است به لحاظ زيبايي‌ شناسانه شباهت‌هايي به موشک‌هاي بالستيک داشته باشد، اما براي پوشيدن شيء مناسبي تلقي نمي‌گردد. همچنين است کفش ميخ‌دار کوهنوردي، کفش‌هايي که با پوست مار هفت‌خط ساخته شده‌اند، ‌کفش‌هاي چرخدار که براي اسکيت‌ سواري به کار مي‌رود، کفش‌هايي که دو تا تخته زير آن نصب شده و به کفش اسکي مشهورند، کلاه کاسکت (به جز مواردي که قصد سوار شدن بر موتورسيکلت را داريد)، کلاه کماندويي (به جز مواردي که مشغول عمليات پارتيزاني هستيد)، شلوارهايي که جا به جاي‌شان پاره شده است (انگار مثلا پارگي هم کلاس دارد)، پيراهن‌هايي که به طرز بي‌رحمانه‌اي مورد سنگ‌ شور قرار گرفته‌اند، تي‌شرت‌هايي که با فونت درشت روي آن‌ها چيزهايي به زبان‌هاي نوشته شده است و... موارد مشابه و غيرمشابه ديگر.