اين کتاب به ذات شخصيت حسن آبشناسان جداي از يک فرد نظامي و يک فرمانده بزرگ جنگ مي پردازد او را در طول مسير ?? ساله زندگي اش مي بيند و در مقطعي از آن به جنگ هم مي رسد . و اين شخصيت او را باور پذيز و دوست داشتني و شبيه به ما آدم ها مي کند . برشي از کتاب او نگاهش را به ارث گذاشت : گيتي به چشم هاي سرخ حسن نگاه کرد. نگرانش بود گفت تو خيلي خسته هستي برو بخواب مجبور نيستي هر شب مطالعه کني ! مطالعه را بگذار براي وقت هاي آزاد و روزهاي تعطيل .حسن لبخندي زد و گفت : منظورت اين است که فقط روزهاي تعطيل غذا بخورم ؟ حسن گفت : خب به نظر تو مي شود در روز يکبار وعده هم غذا نخورد و بعد از بدن کار کشيد ؟ روح هم همين طور است مي توانم به مغزم غذا ندهم و بعد انتظار داشته باشم فکرم درست کار کند ؟