معرفي کتاب پرند ستايش در ايران کساني که هوشنگ جاويد را مي شناسند، از دغدغه هاي هميشگي او نسبت به موسيقي محلي آگاهند. او اين بار به سراغ ذکرخواني ها و موسيقي معنوي ايراني رفته و پژوهشي را در اين زمينه به رشته تحرير در آورده است. جاويد براي فهم آسان مخاطب، کتابش را به سه بخش ذکر خواني، نعت خواني و چاووشي خواني تقسيم کرده است. او در اين اثر سعي مي کند با بازشناسي آواهاي دروني انسان؛ بازتاب هاي بيروني آن را آشکار سازد. از همين رو هم نويسنده ذهن مخاطبش را به سمت موسيقي عرفاني و معنوي هدايت مي کند و او را به ورطه ذکر خواني و حمد پروردگارش مي‌کشاند. هوشنگ جاويد در دفتر نخست پرند ستايش در ايران، از ارائه يک پژوهش صرفا خشک و آکادميک فاصله مي گيرد و بيشتر به سمت يک فرهنگنامه موسيقي مذهبي متمايل مي شود. اما يکي از بخش هاي جذاب کتاب، فصل چاووشي خواني است. نويسنده در اين فصل با واژه شناسي چاووشي خواني مبحث را آغاز مي کند و با بيان تحريرهاي گوناگون اين گونه موسيقايي، سر صحبت را با مخاطب باز مي کند. نکته اي که اين فصل کتاب را ارزشمند مي کند، ذکر نمونه هاي اصيل چاووشي خواني است که مشخص است نويسنده با مشقات فراوان به آن ها دسترسي پيدا کرده و بي ادعا در اختيار مخاطبش قرار داده است.