موناليزا که به لبخند ژوکوند نيز شهرت دارد، نام يکي از معروف‌ترين تابلوهاي نقاشي لئوناردو داوينچي هنرمند مشهور ايتاليايي است که با رنگ روغن بر روي صفحه چوب سپيدار نقاشي شده‌است. اين اثر استثنايي در طول تاريخ چندين بار ربوده شده، اما آسيب چنداني نديده‌است. موناليزا هم اکنون در تملک دولت فرانسه مي‌باشد و در موزه لوور در پاريس نگهداري مي‌شود. تابلوي مشهور لبخند ژوکوند به دليل لبخند بسيار مرموز موناليزا و همچنين سبک نوين نقاشي لئوناردو داوينچي در آن زمان، به شهرت جهاني رسيد. گفته شده‌است که داوينچي سفارش نقاشي اين اثر را دريافت کرد، اما آن را به موقع تحويل نداد و چند بار آن را عوض کرد. به گفته جورجيو واساري، (يکي از هم دوره اي‌هاي داوينچي) او پس از چهار سال تاخير نقاشي را نا تمام رها کرد؛ که چنين رفتاري در بسياري از نقاشي‌هاي لئوناردو شايع است که بعدها در زندگي اش ابراز پشيماني مي‌کند: ” … هرگز يک کار را به پايان نرساندم … ” تصور مي‌شود که او همچنان به کار بر روي مونا ليزا به مدت سه سال پس از اينکه به فرانسه نقل مکان کرد تا مدت کوتاهي قبل از مرگش ادامه داد تا آن را به پايان رساند. اين اثر يکي از پر آوازه ترين چهره فردي جهان است. ابهام اين چهره نتيجه علاقه داوينچي به سايه روشن کاري است. اين چهره را درون يک هرم قرار داده است و سه لکه بزرگ روشنايي در اثر بوجود آورده است. ترکيب بندي صحيح، رنگ پردازي مناسب، تاکيد بر عنصر انساني، تصوير سه بعدي و نمايي علمي از سايه روشن کاري از ويژگي‌هاي اين اثر مي‌باشد؛ که باعث زيبايي آن شده است. منظره کمي از بالا و چهره کمي از پايين ديده شده است. از تاريخ اين چنين بر مي‌آيد که فردي بنام فرانسيسکو بارتولومئو از اشراف شهر فلورانس از داوينچي خواسته است که پرتره همسر سوم خود يعني ليزا آنتونيو ماريا را براي او نقاشي کند. داوينچي نزديک به چهار سال روي اين اثر هنري کار کرد و پس از اتمام نقاشي اين تابلوي زيبا را به فرانسيسکو نفروخت، فلورانس را ترک کرد و آنرا نزد خود نگاه داشت. برخي معتقد هستند از آنجايي که لئوناردو تابلو را تمام نکرده بود آنرا به فرانسيسکو نفروخت و بسياري ديگر معتقد هستند که لئوناردو عاشق اين تابلو بود. داوينچي هنگامي که تابلو موناليزا را در چمدان‌هاي خود داشت وارد فرانسه مي‌شود و آن‌را به پادشاه وقت فرانسه فرانسيس اول مي‌فروشد. پس از آن به مرور زمان اين اثر زيبا به شهرهاي مختلف فرانسه نقل مکان مي‌کند تا اينکه پس از انقلاب فرانسه، موناليزا موزه لوور را به‌عنوان خانه خود انتخاب مي‌کند. ناپلئون آن‌را از موزه برمي دارد و به اتاق خواب خصوصي خود مي‌برد ولي پس از تبعيد ناپلئون اين اثر دوباره به لوور بازگردانده مي‌شود. تابلو موناليزا توسط يک دزد ايتاليايي دزديده و به ايتاليا آورده مي‌شود. پس از گذشت دو سال اين تابلو در زادگاه خود يعني فلورانس ديده مي‌شود و پس از انجام برخي فعاليت‌هاي اداري و قانوني تابلو دوباره به لوور بازگردانده مي‌شود. شخصي اقدام به پاشيدن اسيد به قسمت پاييني تابلو نمود که مرمت آن سال‌ها به طول انجاميد. لئوناردو دي سر پيرو دا وينچي دانشمند، نقاش، مجسمه‌ساز، معمار، موسيقي‌دان، رياضي‌دان، مهندس، مخترع، آناتوميست، زمين‌شناس، نقشه‌کش، گياه‌شناس و نويسنده ايتاليايي دوره رنسانس بود. نبوغ او شايد بيش از هر چيز ديگري مورد توجه بوده است. لئوناردو معمولاً به عنوان نمونه بارز يک مرد رنسانس معرفي مي‌شود. از او به طور گسترده بزرگترين نقاش تاريخ ياد مي‌کنند. عده‌اي نيز او را با استعدادترين شخصي مي‌دانند که تا کنون در اين جهان زندگي کرده است. دا وينچي را کهن‌الگوي «فرد رنسانسي» دانسته‌اند. وي فردي بي‌نهايت خلاق و کنجکاو بود. او نظريات خود را در مجموعه يادداشتهايي که بالغ بر هزاران صفحه مي‌باشند، ثبت کرده است. او طرحهاي مبتکرانه‌اي را براي ساخت سلاحهايي مانند توپ‌هاي بخار، ماشين‌هاي پرنده و ادوات زرهي ارائه کرده بود، هرچند که بسياري از آنها هرگز ساخته نشدند. دا وينچي اولين طراح هواپيما و صدها اثر معماري ديگر به‌شمار مي‌رود. يکي از طرح‌هاي ابتکاري او لباس غواصي و زير دريايي جنگي است. او همچنين مسلسل، تانک نظامي، ساعتي که به ساعت دا وينچي معروف است، کيلومترشمار و چيزهاي ديگر را طراحي يا اختراع کرد و با استفاده از خط معکوس براي طراحي‌هاي خود يادداشت‌هايي را نوشته است، که آنها را فقط در مقابل آينه مي‌توان خواند. شهرت جهاني دا وينچي بيشتر به‌خاطر نقاشي‌هاي شام آخر و موناليزا است. مارکو روسکي درباره? او مي‌گويد: در حالي که گمانه‌زني‌هاي زيادي در مورد لئوناردو وجود دارد، چشم‌انداز او از جهان اساساً منطقي است و نه اسرار آميز، و اين که روش‌هاي تجربي به کار گرفته شده او براي زمان خودش غيرمع