«نخستين دموکراسي (چالش انديشه‌اي از دوران باستان)» نام کتابي از پال وودراف (-1943) است که به بررسي زيرساخت‌هاي جامعه يونان باستان، به‌ويژه در دو سده شکوفايي آرمان دموکراسي، مي‌پردازد. وودراف نخست به مفاهيم کليدي، مثل دولت‌شهر، قانونگذاري، عرف و سنت، مذهب، ادبيات و تئاتر برخاسته از عرف و مذهب، و آموزش و پرورش نوين در فرهنگ يونان باستان و دولت‌شهرهاي آن مي‌پردازد . او اين کتاب را با اين انگيزه نگاشته‌است تا «بدل»‌هاي دموکراسي را براي مردم آمريکا روشن و ثابت کند سطحي‌نگري توده آمريکاييان آنان را به ورطه‌ي جهل مرکب کشانده است، و اين بي‌خبري تا حدي است که آنان تفاوت بين خودسري دوحزبي و مبتني بر ثروت را دموکراسي پنداشته‌اند. وودراف نخست به مفاهيم کليدي، مثل دولت‌شهر، قانونگذاري، عرف و سنت، مذهب، ادبيات و تئاتر برخاسته از عرف و مذهب، و آموزش و پرورش نوين در فرهنگ يونان باستان و دولت‌شهرهاي آن مي‌پردازد تا، سپس، نشان دهد در نبود اين مفاهيم، يا بيگانه بودن آمريکاييان با بيشتر اين مفاهيم، يا آشنايي آنان با تحريفي از اين مفاهيم، نه مردم آمريکا از دموکراسي برخوردارند و نه دولت برخاسته از چنين کژپنداري‌هايي صلاحيت دارد که خود را پرچمدار دموکراسي در جهان بداند. پس کتابي که پيش رو داريد، به سه دليل خواندني است: 1) اين روزها، دموکراسي را صادراتي يا پديده‌اي اعطايي معرفي مي‌کنند؛ 2) از ديد نويسنده اين کتاب، مباني فلسفي، سياسي و اجتماعي دموکراسي هرچه باشد (که در اين کتاب کم از آن‌ها سخن نرفته)، بخش بزرگي از دموکراسي يونان باستان حاصل آرمان تراژيک در ادبيات و آيين نمايشي يونان باستان است؛ 3) بررسي تطبيقي بين نخستين دموکراسي در يونان باستان و آمريکاي قرن بيست‌ويکم يکي از موارد کمياب است، به‌ويژه آنکه پژوهشگرش آمريکايي‌تبار و استاد دانشگاه باشد و اين پژوهش را در فضاي مشترک بين فلسفه، تاريخ و تئاتر مطرح کند. بريده‌اي از کتاب: بدون همسازي، دموکراسي‌اي در ميان نيست. همسازي به دولت قوت و آرامش دروني مي‌بخشد. همسازي از بروز جنگ داخلي جلوگيري مي‌کند و به مردم اجازه مي‌دهد که به خير و صلاح خودشان بر خود حکومت کنند. اگر همسازي نباشد، مردم منافع مشترک ندارند. آن‌وقت اگر مردم دچار چنان تفرقه شديدي باشند و چيزي در ميان نباشد که همه، با هم، خواستارش باشند، «حکومت براي مردم» چه معنايي دارد؟ بدون همسازي، دولت به نفع گروهي و به قيمت ناديده انگاشتن منافع گروه ديگر حکومت مي‌کند. اگر همسازي شکست بخورد، خيلي‌ها دليلي براي مشارکت در حکومت نخواهند داشت.