کتاب مهمان صخره‌ها اثر راحله صبوري اولين کتابي است که زندگي کامل يک خلبان ايراني را پيش روي ما مي‌گشايد. خلبان محمد غلامحسيني، پس از گذشت حدود سي سال از سقوط سرنوشت ساز هواپيمايش، خاطرات زندگي خود را براي سرکار خانم راحله صبوري تعريف کرده است. خاطرات خلبان‌هايي که از جنگ زنده برگشته‌اند، گونه ديگري از ادبيات امروز جهان است که زيبايي و شگفتي آن، کتاب خوان‌هاي زيادي را گرد اين نوشته‌ها جمع کرده است. در بخشي از کتاب مهمان صخره‌ها مي‌خوانيم: بار ديگر هواپيما چرخيد و با شدت، جي بعدي را وارد کرد. شدت جي به قدري بود که سرم رفت لاي دو پايم و درحالي که از شدت فشار گردنم داشت مي‌شکست، با دست سالمم چنگ انداختم و با تمام توان، دستگيره ايجکت را گرفتم. نه اينکه بکشم، فقط گرفتمش. اين تنها کاري بود که در آن شرايط مي‌توانستم انجام دهم. لحظه‌اي بعد هواپيما چرخيد و جي منفي آمد و مرا کوبيد به سقف کابين و خود به خود دستگيره پرش کشيده و متعاقب آن کاناپي با سرعت کنده شد. با جدا شدن کاناپي از بدنه هواپيما، تمام دودي که در کابين بود محو شد و من در زماني کمتر از چند دهم به بيرون پرتاب شدم.