کتاب ماهي ها، دلتنگ آب نمي شوند گزيده اي از کتاب ماهي ها، دلتنگ آب نمي شوند: صداي ناله واضح نبود. اطراف خانه و اتاق ها را گشتم. در يکي از اتاق ها رو باز کردم، صداي ناله بيش تر و واضح تر شد. داخل اتاق، روي زمين، زن و مردي افتاده بودند. صدا از داخل همان اتاق مي آمد. يک کمد توي اتاق بود و در آن بسته بود. کمد رو باز کردم و دختر بچه ي دوازده ساله اي رو ديدم که ناله مي کرد. نتونستم تحمل کنم، ماسک را از روي صورتم برداشتم و روي صورت دختر بچه گذاشتم. بعد بغلش کردم و با کمک بچه هابرديمش عقب. همان جا سينه ام سوخت